×

Met zijn ogen gesloten geniet mijnheer van Krevelen

Mijnheer van Krevelen is weggezonken in zijn eigen wereldje. Maar voor een potje drummen met CliniClowns-vriendin Sien is hij nog steeds te porren. “We hebben een speciaal lijntje samen.”

Mijnheer van Krevelen ligt languit in zijn stoel, de ogen gesloten. Om hem heen gebeurt van alles in de gezellige huiskamer van woonzorgcentrum Amaris de Veste in Naarden. Hij  verkeert in zijn eigen wereld maar geniet desondanks zichtbaar van de klanken van de accordeon van CliniClown Olga, die bij de tafel voor wat bewoners staat te spelen. Een glimlachje speelt om zijn mond, zijn hand beweegt ritmisch mee met de muziek. Dan komt Sien naast hem op de grond zitten, ze pakt voorzichtig zijn hand en aait erover. Even schiet hij op, dan gaat hij weer liggen. Hij lacht, zijn ogen blijven gesloten. “Alles is goed zo”, zegt hij. Zijn hand sluit zich stevig om die van Sien. “Ik dacht, ik kus u wakker’, zegt Sien, en geeft mijnheer een lief kusje op zijn voorhoofd. “Tja”, zegt hij.
 

Steeds meer in zichzelf

Sien en mijnheer kennen elkaar goed. De CliniClowns spelen elke maand in De Veste, en ze zijn voor de meeste bewoners vertrouwde gezichten. “Mijnheer was altijd erg wakker, we konden enorm met hem lachen. Hij ging volop mee in het spel. We hebben een speciaal lijntje samen”, vertelt Ellen Schram alias clown Sien. Langzaamaan zagen ze wel hoe hij steeds meer in zichzelf keerde. Toch geniet hij nu, ziet ook een medewerkster. “Hij reageert sterk op de clowns, ze brachten hem zoveel plezier.”

Potje drummen

Sien fluistert zachtjes in zijn oor. “Zullen we weer eens een potje drummen op de muziek van Olga?” Mijnheer knikt, de ogen nog steeds dicht. Hij raakt even Siens gezicht aan in een teder gebaar. Zachtjes begint Sien te drummen op de leuning van zijn stoel. Net zoals ze zo vaak deden. Mijnheer tikt mee. Zijn ogen nog steeds gesloten maar zich volledig bewust van de dynamiek in de kamer. Sien en mijnheer lachen samen, Sien neuriet af en toe. De drumsessie vertraagt, langzaam wordt het stiller. Mijnheer zoekt de hand van Sien weer en houdt haar stevig vast. Zo blijven ze even zitten, totdat de clowns weer moeten gaan.
 

Het is goed zo

Dag mijnheer, zegt Sien. Ze is erg blij dat hij toch reageerde en meedeed, al zit hij zo diep in zijn eigen wereldje. “Het is zo’n lieverd, hij blijft speciaal.” Dag, zegt ze nog eens, en loopt weg. Mijnheer steekt zijn hand op, de ogen blijven dicht. Hij glimlacht weer. Het is goed zo.

Vond je het een mooi verhaal en wil jij ook bijdragen? Doneer nu!