Heen en weer zwenkt het kleurige ‘bootje’ van CliniClowns Kluun en Pula, als bonte speelbal van huizenhoge golven. De clowns peddelen met hun wankele vaartuig – in werkelijkheid de bak van een hoogwerker - langs de hooggelegen ramen van zorgcentrum De Oldeburgh in Alkmaar. Pula hengelt een opblaasdolfijn op, Kluun speelt zeemansliederen. Door corona is binnen spelen niet mogelijk, dit kan gelukkig wel. De bewoners zijn razend enthousiast, Merlijn de Vries, alias Kluun, is geraakt door de blije gezichten achter het glas. “Dít is waar je het voor doet.”
Tarzan
Spannend vindt hij het werken op hoogte niet. In zijn vorig leven als danser/acteur/zanger, suisde hij in de musical Tarzan moeiteloos in een klimmersharnas vanuit de nok van het Circustheater naar beneden. Beauty and the Beast, 42nd Street, Peter Pan, Billy Elliot: zijn cv is imposant. Het contrast kan bijna niet groter, toch maakt de overstap van de musicalwereld naar spelen voor kwetsbare doelgroepen in ziekenhuizen en instellingen hem echt gelukkig. “Ik ben volkomen op mijn plek”, lacht Merlijn, die pas afgelopen september begon met de CliniClowns opleiding. Daarbij horen ook speelstages, waarbij de ‘pupil’ samenspeelt met een ervaren CliniClown. Bovendien viel hij veelvuldig in, zowel in ziekenhuizen als in instellingen voor mensen met dementie. “Al heb je verbaal soms geen connectie met hen, door spel en fantasie lukt dat wel, dat is zo mooi.”
Verrassend
Afgelopen maart zou hij na zijn opleiding volledig als CliniClown gaan meedraaien. Vanwege de coronacrisis speelt hij nu veel op de CliniClowns App. “Ik heb soms prachtige ontmoetingen. Laatst nog belde er een jongetje van een jaar of vier in. Hij at net een ijsje. Kluun wilde ook wel een hap, ik ging met mijn mond naar de camera: hap. Hij schoot naar achter, en moest heel hard lachen. Hij hapte terug, Kluun schoot naar achter. Toen hij daarna weer eens inbelde, wilde hij meteen het spelletje weer oppakken.”
Diep
Merlijn kreeg het ‘clownseffect’ persoonlijk mee via zoontje Finn. Door een afwijking aan de hypofyse heeft de jongen veel zorg nodig. In het AMC speelden de clowns al eens voor hem. Maar de echte vonk sloeg over na een indrukwekkend bezoekje aan het inmiddels niet meer bestaande CliniClowns College, waar kinderen met een ziekte of beperking en hun familie bij de clowns op bezoek konden gaan. “Dat was een ronduit betoverende onderdompeling in de verbeelding. Toen wist ik: als er audities zijn ga ik er werk van maken.” Een levensveranderende beslissing, zo bleek achteraf. “Dit werk past me. Als clown ben je volledig in het nu. Hoe spreek ik het kind of de oudere echt aan, hoe tover ik dat lichtje in hun ogen tevoorschijn? Dat pure moment van oprecht contact, daar kan geen volle theaterzaal tegenop.”