×

‘Het mooie vind ik dat je niet jezelf in de spotlight zet, maar juist het kind’

Jan-Willem Plutschouw (30) wilde theaterdocent worden, totdat hij het werk van CliniClowns ontdekte. Als clown Pier beleeft hij de meest bijzondere avonturen. 

“Hallooo, ik lig hier!” Johan ziet CliniClown Pier vanuit zijn bed voor het raam speurend langs zijn huis heen en weer fietsen. Eindelijk, Pier spot het juiste raam. “Dat is vies”, signaleert Pier: tijd voor de schoonmaak. Maar meteen struikelt hij over de emmer, zijn natte spons belandt boven op zijn hoofd. Als hij vervolgens zijn trapje uitklapt, gaat het helemaal mis. Een hilarische act ontrolt zich. Pier klemt zich slungelig vast aan het heen en weer zwiepende trapje, totdat hij languit op straat ligt. 

Johan geniet zichtbaar. Hij is uitbehandeld. Zijn grote wens was om Pier – die hij kent via de CliniClowns App – eens in het echt te zien. Het is de eerste keer dat Jan-Willem Plutschouw (CliniClown Pier) een thuisbezoek brengt. “Indrukwekkend”, zegt hij erover. “Johan en ik hadden op de app meteen een klik. Mooi dat je met online spel zo’n bijzondere band kunt opbouwen.”  

Liefde

Aanvankelijk zag Jan-Willem voor zichzelf een toekomst als theaterdocent. Maar zijn stage bij CliniClowns was liefde op het eerste gezicht. “Ik liep achter clowns ZaZoe en Polleke door de ziekenhuisgang. ZaZoe draaide zich om en zei: ‘Dit is toch fantastisch?! We mogen de hele dag spelen!’ Ik dacht: ja, dat is wat ik ook wil. Het mooie vond ik ook meteen dat je door het spel niet jezelf in de spotlight zet, maar juist het kind.” 

Jan-Willem rondde zijn studie af en solliciteerde direct bij CliniClowns. Inmiddels werkt hij al acht jaar als Pier: een jonge hond, enthousiast, nieuwsgierig en dol op actie. Hij speelt in dagcentra voor kinderen met een beperking en in het Groningse Martiniziekenhuis. Op woensdag is hij – sinds corona - te vinden op de CliniClowns App. 

Geef zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier

‘Echt in het moment zijn’

Een clownspersonage is nooit áf, vindt Jan-Willem. “Vroeger stuiterde ik een kamer binnen: wat gaan we doen? Nu kom ik met rust, ik streef naar spel met weinig woorden. In plaats van het zoeken naar spel wacht ik af: ik laat het spel op mij afkomen. Een clown heeft geen doel, geen verwachtingen. Het is een instelling waar ik persoonlijk ook van leer. Genieten van kleine dingen, echt in het moment zijn.” 

Elke dag is bijzonder, ánders. Laatst speelde hij op de app met een kindje dat niet kan praten. Organisch ontstond mooi woordeloos spel. Pier spiegelde haar bewegingen, waarna zij hém nadeed: een hand op het hoofd, twee handen op het hoofd, hoofd naar links, hoofd naar rechts. Pingpongen met beweging. “Het contact was zo puur en intens.” 

In het kinderdagcentrum speelt Jan-Willem vanwege de coronamaatregelen buiten voor het raam. “Een meisje daar was zeer prikkelgevoelig. Ze volgde ons op een afstandje omdat ze het spannend vond. Met het raam ertussen kon ik wel dicht bij haar komen, het maakte dat ze zich veilig voelde. Zo stonden we opeens oog in oog, met onze voorhoofden tegen elkaar.” 

Help jij mee zodat we nog meer zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier kunnen bezorgen?