Clown Biba kijkt verschrikt naar de hangplanten op een kast van Tip. “Ze hangen slap! Je moet ze hoognodig water geven.” Tip springt op, verdwijnt uit beeld en komt even later terug met een grote gietijzeren gieter. Maar ze kan er onmogelijk bij. Onhandig probeert Biba haar met gieter en al op te tillen. Op het scherm kijkt een meisje ongerust mee. “Niet doen Biba, Tip kan vallen!” En hup, Tip verdwijnt weer uit beeld om een ladder te halen.
Uitkomst
Biba en Tip zijn normaal elke dinsdag te vinden op de kinderafdeling van het Amalia ziekenhuis in Nijmegen. Vandaag spelen ze via de CliniClowns app. Vanwege het coronavirus kunnen de clowns niet meer ter plekke spelen, de app is dus een uitkomst. Voor het ernstig zieke meisje zijn de clowns vertrouwde gezichten. Bea: “Het afgelopen jaar zagen we haar vaak in het ziekenhuis. We waren intensief betrokken bij de vervelende behandelingen die ze kreeg. Het was bijzonder om haar nu op deze manier te ontmoeten. Zo kan het dus ook gewoon!”
Pipowagen
Ook nu overleggen de clowns vooraf met de pedagogisch medewerker, maar dan telefonisch. “Zij weet welke kinderen online willen komen, en welke kinderen nog wat onwennig zijn.” De clowns spelen voor ongeveer tien kinderen ‘live’, voor elk van de andere kinderen nemen de clowns later in de tuin persoonlijke filmpjes op. “Die kunnen ze dan rustig in bed bekijken.”
Bea bruist van de ideeën om de kinderen op afstand plezier te geven. “Ik heb een oude pipowagen in de tuin. Die ben ik nu aan het leegruimen, het wordt een bijzondere studio voor nog meer leuke filmpjes.”
Ze geniet van het spelen voor de app. “Kinderen hebben via het beeldscherm meer de neiging om huiselijke mededelingen te doen: ‘mijn tand is eruit’, of ‘de poes heeft vannacht de kaas opgegeten’. Ze zien je echt als een maatje met wie ze dat soort dingen kunnen delen.”
"Ze zien je echt als een maatje met wie ze dat soort dingen kunnen delen.”
Zelfvertrouwen
Bea is sinds 2007 CliniClown. Ze deed een Hbo-opleiding creatieve therapie. Toen haar moeder met dementie in een verpleeghuis werd opgenomen, volgde ze meerdere clownstrainingen, waarna ze in haar uppie voor mensen met dementie speelde. Nu ze datzelfde doet voor CliniClowns, is voor haar gevoel de cirkel rond.
Samen met haar clownsmaatjes speelt ze normaal gesproken ook in drie verpleeghuizen. Nu kan dat alleen op afstand. “We brengen leven in de brouwerij, je ziet bewoners ‘wakker’ worden. Het is zo mooi om te zien hoe ontvankelijk mensen met dementie nog kunnen zijn. Als die vrolijkheid binnenkomt, wordt de nieuwsgierigheid meteen gewekt.”
Nooit vergeet ze de vrouw die ze met clownsmaatje Roos aan het dansen kreeg. “Haar man die op bezoek was, had tranen in zijn ogen. Hij herinnerde zich weer wie zijn vrouw ook nog steeds was.”