‘Er gewoon zijn, is soms genoeg’

“Peer is echt eerst doen en dan pas denken”, vertelt Rob. “Een beetje een… blufgozer ook. Alles kan bij Peer. Hij schrikt niet snel terug en is best ondeugend.” Peer is een stukje van hemzelf, maar dan iets uitvergroot. “Maar niet overdreven. Jouw clownspersonage moet vertrouwd voelen.” Maar Rob verschilt ook van Peer. “Zelf ben ik bedachtzamer, onzekerder en minder stellig. Die rode clownsneus is voor mij een alibi om de lol te pakken. Als clown kan ik mijn neus achterna.”

Rob speelt wekelijks met Ot voor mensen met dementie, met Keet en Biba binnen het Klein Zintuig Orkest voor mensen met een beperking en met Keet in het Amalia kinderziekenhuis in Nijmegen. “Het werken voor mensen met dementie is bijzonder, omdat je het spel gedoseerd moet brengen, aanvoelen hoe de energie in de huiskamer is, of er aanknopingspunten zijn voor spel, binnen de realiteit de verbeelding opzoeken samen met je maatje en natuurlijk de nog altijd aanwezige muzikale speelsheid van de mensen aanspreken. Samen liedjes zingen binnen het spel van de clown is zo verbindend!”

Elke dag brengt weer bijzondere momenten, vertelt Rob: “Laatst nog was er een dame in een verpleeghuis die bijna alleen nog maar schreeuwend kon communiceren. Een verzorgende probeerde haar tot rust te krijgen, hetgeen niet lukte. Bijna was ze, vanwege de onrust, uit de huiskamer weggereden. Maar terwijl Ot met heerlijke dansante bewegingen de rest van de mensen vermaakte, ging Peer naast mevrouw zitten en kreeg een mooi rustig oogcontact. Er kwam een glimlach van oor tot oor. Er gewoon zijn, is soms genoeg.”

Gelukkig weet hij met zijn jarenlange ervaring inmiddels hoe je daar mee om moet gaan. Rob werd namelijk niet zomaar CliniClown. Hij was al zestien jaar logopedist, voordat hij CliniClown werd. “Tijdens mijn opleiding volgde ik al een clownscursus en na verschillende cursussen gaf Gerard Walters, clown Dikkie, mij de tip om te auditeren bij CliniClowns.” Rob probeerde dit twee keer eerder, maar werd niet aangenomen. Hij had nog te weinig ervaring, er waren toentertijd nog te weinig ziekenhuizen om te spelen en hij had een minder geslaagde act.

Maar gelukkig bleek drie keer scheepsrecht en werd hij bij deze auditie wel aangenomen. Inmiddels heeft hij al bij veel kinderen een lach op het gezicht getoverd. Rob: “Maar ook als een kind geen interesse heeft in de CliniClowns vind je altijd wel een manier om daarmee om te gaan.” Voorlopig denkt Rob dan ook nog niet aan stoppen. “CliniClowns is een prachtige organisatie, ik kan lol maken met collega’s en ik mag me elke dag weer inzetten voor kinderen die het moeilijk hebben. Dit is echt mijn droombaan.”