Met accordeonmuziek en vrolijke zang brengen CliniClowns Olga en Jaja verlichting de woonkamer in. Mevrouw de Wit zit in deze kamer en ziet het hele gebeuren een tijdje aan. Ze kan het bezoek niet geheel plaatsen.
Maar dan zien Olga en Jaja het in haar ogen: een spoor van herkenning. Mevrouw de Wit deint zachtjes mee op de maat van de muziek en denkt: "Jullie zijn heel lief en leuk, maar wie zijn jullie ook alweer?" Ineens valt de muziek even stil… en raakt mevrouw de Wit uit de maat. "Ik ben de mooie draad kwijt", zegt ze. Dat laten CliniClowns Olga en Jaja zich geen twee keer zeggen. Natuurlijk gaan zij gelijk opzoek naar deze mooie draad, want als die zo mooi is, moet mevrouw de Wit hem zeker terugvinden!
Jaja vindt al snel een meetlint, maar dat blijkt niet goed. "Dat is geen draad", zegt mevrouw de Wit. De zoektocht gaat verder. Olga heeft het gevonden! "Dat is een bank", zegt mevrouw de Wit. Nog steeds niet die mooie draad dus… Dan vinden ze ineens een prachtige, lichtgroene draad! Hij lag onder de gordijnen. Vol verwachting laten zij de draad zien aan mevrouw de Wit. Maar terwijl Olga en Jaja de draad vinden… is mevrouw de Wit de draad alweer kwijt. 'Wat een mooie draad', zegt ze lief, maar in haar ogen zie je de verwarring. Mevrouw denkt: "Waarom komen ze naar mij toe met die draad? Geen idee, maar lief zijn we wel."
(1)(1)_497_262_85_c1.jpg)
