Waarom werd je donateur van CliniClowns?
“Toen ik in 2010 ging samenwonen met Erik was hij al donateur. Omdat hij het belangrijk vond, bleven we dit doel samen steunen. Ik dacht er weinig aan, tot we zelf met CliniClowns te maken kregen.”
 
Kun je vertellen hoe dat gebeurde?
“Onze dochter Roos werd in 2013 opgenomen in het ziekenhuis omdat ze telkens wegviel. Ze bleek het syndroom van Lennox-Gastaut te hebben, een vorm van epilepsie. Tijdens haar eerste ziekenhuisopname hoopte ik dat de CliniClowns onze kamer zouden overslaan. Ik had niks met
clowns. Gelukkig kwamen ze toch. Roos fladderde veel met haar handen en een CliniClown liet toen een papieren zakdoekje als een vogeltje door de lucht zweven. Het paste zo goed bij haar. Die ontmoeting was prachtig.”
 
Wat maakt het werk van CliniClowns zo waardevol voor jou?
“CliniClowns creëert gouden momentjes. Vorig jaar werd Roos weer opgenomen. Ze had continu epileptische activiteit en was nauwelijks aanspreekbaar. Een CliniClown speelde voor haar op een muziekdoosje en Roos wiegde eventjes mee met haar hoofd. Even was er contact en was Roos terug. Dat moment raakte me zo.”
 
Waren er nog meer van die momenten?
“De schaterlach van Roos tijdens de voorstelling van Circus Boemtata vorige zomer. Ze lachte in die periode nooit om iets wat ze zag. Nu deed ze dat wel. Van die ene lach hebben we lang nagenoten.”