In het ziekenhuis is een feestje en Jennifer heeft een feesthoed nodig. De CliniClowns zoeken in hun koffertje naar een feesthoed. Een hoedje hebben ze niet, maar ze hebben wel een krant mee. En een krant is natuurlijk uitermate geschikt voor het vouwen van een gigafeesthoed voor Jennifer. Lustig gaan de clowns met de krant aan de slag, terwijl Jennifer vanuit het bed toekijkt naar wat deze twee rare figuren in de deuropening doen.
Nu, 24 jaar later, volgt de vader van Jennifer CliniClowns op de voet. “Jennifer had jeugdreuma”, vertelt vader Jos. “Ze lag zeven weken in het ziekenhuis omdat ze antistoffen tegen haarzelf aanmaakt. Alles was ontstoken, haar hart, haar longen, haar lever.”
Dat de clowns toen langskwamen, was uitzonderlijk. Het was een proef van het ziekenhuis, om te kijken of zieke kinderen baat hebben bij een bezoek van de clowns. “Mijn vrouw en ik wilden het wel proberen. Jennifer wilde namelijk niemand meer zien. Geen bezoek, niets meer. Op dat moment dachten we, niet geschoten is altijd mis. Misschien kunnen de clowns nog wat teweeg brengen.”
De clowns zijn welkom
Met de zojuist gemaakte feesthoed in hun handen staan Nop en Nippertje weifelend op de drempel van Jennifer’s kamer. De vraag is nu, hoe komt die hoed bij Jennifer. Het meisje zit eigenlijk niet te wachten op bezoek en twijfelt daarom ook over hoe ver de clowns haar kamer in mogen komen. Maar de hoed wil ze wel graag hebben. Gelukkig zijn Nop en Nippertje niet snel uit het lood geslagen; zij vinden altijd wel een oplossing.
Volgens Jos speelden de clowns die dag perfect in op wat Jennifer aan kon. Daarom kregen de clowns ook al snel toestemming van Jennifer om de kamer in te komen. “In eerste instantie moest ze niks van die clowns hebben,” vertelt Jos. “Maar op de een of andere manier konden de clowns haar aandacht trekken. Het is geweldig om dat te zien.”
Ook de vervolgbezoekjes van de clowns vielen in goede aarde. Jos kan zich nog vele momenten herinneren. Zoals het spel met een luik waar Nop doorheen moest. “Mijn dochter vond het geweldig en ook mijn andere twee kinderen lagen in een deuk. Dit is een herinnering die we niet snel meer zullen vergeten.”
CliniClowns maken het beter
Jos is nog altijd laaiend positief over het werk van de CliniClowns. “Als je de CliniClowns een keer aan het werk gezien hebt, dan raak je die herinnering niet meer kwijt. Ze doen zoveel mooi werk.” Daarom steunt Jos nog iedere maand de CliniClowns en koopt hij elk jaar een CliniClowns beeldje.
“Ik zeg altijd, de clowns maken niemand beter, maar ze maken hét wel beter. Ik vind het daarom belangrijk om te blijven steunen. En dat doe ik al sinds Jennifer voor de eerste keer in het ziekenhuis lag.”
Met de inmiddels 29-jarige Jennifer gaat het goed. “Ze is een harde voor zichzelf, hoor”, vertelt Jos. “Maar gelukkig heeft ze weinig tot geen last meer van de jeugdreuma.”
