(1)(1).jpg)
“Hé, clowns! Ik heb wat lekkers voor jullie gebakken. Lusten jullie taart?!” De stem van de tienjarige Shandrovick (10) schalt door de ziekenkamer op de afdeling chirurgie van het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam.
De jongen is net terug op de afdeling na een hamstring-operatie, waardoor hij straks ook nog eens zes weken moet revalideren. Maar als CliniClowns Bes en Ziep op hun tenen binnensluipen, vrolijkt hij meteen op. Dat verbaast moeder Judiline niets. “Shandro is dol op spelen, hij heeft veel fantasie”, lacht ze. “Hij is echt dolblij met de afleiding. De clowns hadden niet op een beter moment kunnen komen.”
Ziep en Bes schuifelen giechelend dichterbij. “Taart? Daar zijn we gék op! En zeker op zo’n mooie roze aardbeientaart.” Eh, zagen de clowns dat nou goed? Toverde Shandro die taart net onder de deken vandaan? Bes knippert zenuwachtig met haar ogen. Ziep glundert. “Kijk Bes: Shandro heeft ook nog een megavet stuk chocoladetaart. Een taartentovenaar, hier, in het ziekenhuis!”, roept clown Ziep enthousiast. Hun dag kan niet meer stuk. Ze wolven de taart naar binnen, Shandro grijnst van oor tot oor. De narigheid van de ingreep is Shandro even totaal vergeten in de fantasiewereld.
Bes lust nog wel een stukje. Nou ja, het mag ook best een héél groot stuk zijn. Shandro tovert speciaal voor Bes opnieuw een prachtige ziekenhuisstaart. Misschien wel de allermooiste die Bes ooit heeft gezien: met pareltjes, aardbeitjes en lekker veel slagroom in het midden. Shandro glimt trots. Dat heeft hij toch mooi even geregeld voor zijn vrienden.
Ziep lijkt opeens een beetje groen om zijn neus: die chocoladetaart ligt zwaar op de maag! Tijd om verder te gaan. Bes loopt schoorvoetend met hem mee naar de gang, ze had best nog plek over voor een ieniemienie stukje. “Tot de volgende keer dan maar, taartentovenaar!”
