Mevrouw De Ruiter strekt haar armen opgetogen uit naar de clowns. Ze kust hun handen als een lieve oma. “Dit is geweldig, jullie zijn zúlke plaatjes”, straalt ze. Annemarie jubelt: “Nu was ik mijn handen nooit meer!”
Mevrouw kust hun handen nog eens en nog eens. “Zo, nu gaat het vast over”, zegt ze troostend. “Ja het gaat beter nu”, knikt Annemarie dankbaar. “Kijk maar.” Ze steekt haar handen in de lucht, en begint te klappen. Pula danst opeens mee als een echte flamencozangeres, haar voeten stampen op de grond. Trudy volgt. Olé, olé. Iedereen deint of wiegt mee met de muziek.
In het vuur van de dans pakt Pula Annemarie’s paardenstaart vast. “Olé”, vuurt ze Annemarie aan, alsof ze een volbloed merrie is. De twee galopperen door de grote huiskamer, hun ogen dichtgeknepen tegen denkbeeldige stofwolkjes. Mevrouw De Ruiter glundert, de dames naast haar kunnen ook geen genoeg krijgen van alle reuring.
Suiker voor het paard
Pula loopt naar mijnheer Van Zeggeren in zijn rolstoel. “Heeft u misschien suiker voor het paard?”, vraagt ze. Mijnheer praat moeilijk, maar wijst meteen naar de tafel. Pula tovert er een suikerpot tevoorschijn. Hij houdt zijn hand op, Pula legt er de suikerklontjes in.
“Pas op, van suiker wordt je dik hoor”, waarschuwt mevrouw De Ruiter Annemarie, die uit mijnheer ’s hand eet. “Ik weet het”, hinnikt Annemarie, “maar ik ben een paard. En ik heb nog HONGER.”
Pula bedelt verder, ze gaat alle bewoners langs. Mevrouw Paerl heeft er wel eentje. Maar Pula zelf heeft intussen ook best trek. “Hé zeg”, roept het paard beledigd, “die zijn toch voor mij?” “Er is vast ook wat voor jou”, sust mevrouw De Ruiter meteen met een verzoenende glimlach. Annemarie strekt zich smekend uit over de tafel, vlak voor mevrouw Paerl. Vooruit, ze krijgt er ook een.
Mijnheer Boni, verderop aan de tafel, zit te schudden van het lachen om het rare paard. “Hop paardjes”, zegt hij. “Ja hop”, zegt Pula. Ze geeft Annemarie een tik op de kont. Kom op paard, terug naar de prairie. “In galop maar weer!” Pula wuift naar de bewoners. Mevrouw De Ruiter zwaait stralend terug. “Jullie zijn zo leuk”, lacht ze. “Dit werkt helend.”
