×

‘Fantastisch om te zien hoe de bewoners genieten’

Een magische aaneenschakeling van bijzondere momenten. Bezoek van CliniClowns Sien en Olga aan Woonzorgcentrum Amaris de Veste in Naarden, brengt telkens weer iets speciaals teweeg. “Onze bewoners worden blij van de CliniClowns.”

Een dansje op de woensdagmiddag? Waarom niet, denkt mijnheer Boddeke. Nog maar vijf minuten geleden werd hij met zijn rolstoel de huiskamer binnengereden. Zijn mede- bewoners met dementie zitten er rustig in zichzelf verzonken boven een kopje koffie. Met de entree van clowns Sien en Olga verandert echter op slag de dynamiek in de gezellige huiskamer van woonzorgcentrum De Veste in Naarden. Mijnheer Boddeke’s gezicht trekt open. Zijn knuisten omvatten Siens hand: het voelt eigen. Dat de clowns hier maandelijks komen, merk je. Erna den Hoed, coördinator activiteiten en evenementen bij De Veste: “Dat de clowns een band hebben met de bewoners is duidelijk. Al herkent niet iedereen hen direct, ze voelen dat de Olga en Sien geen vreemden zijn. We zien soms mooie dingen gebeuren.”
Erna vertelt dat ze ooit een cliënt had die zo depressief was dat hij niet meer uit bed wilde komen. “Maar als de clowns kwamen, was zijn dag helemaal goed. De bewoners worden er blij van.”

Oude vriendinnen

Mevrouw Lustig, die aan tafel zit, lacht breed als Olga haar accordeon even opzij legt en bij haar gaat zitten. De twee maken oogcontact, het is meteen goed. Af en toe kan mevrouw weleens wat weerspannig reageren, vertelt zorgbegeleider Evelien. Maar nu is haar blik zacht, ze smiespelt glimlachend met Olga. Ze lijken oude vriendinnen, hun hoofden dicht bij elkaar. Haar buurvrouw aan tafel wijst opeens naar Olga. “Die neuzen, die komen vaker. Soms zie je ze een tijdje niet, en dan zijn ze er opeens weer.” Meneer Boddeke zit intussen onophoudelijk te stralen. Als Olga weer een deuntje speelt, laat hij Siens hand los, zijn armen zwieren mee op het ritme. Hij is dol op muziek, weet Evelien. “Hij heeft vroeger altijd gezongen en doet dat nog steeds met veel passie. Het is fijn dat hij er zo van geniet.”

Rolstoelwals

Van dansen houdt meneer Boddeke ook. Hand in hand met de clowns draait hij luid neuriënd rondjes door de kamer in een vrolijke rolstoelwals. Als Sien meneer erna wat rust gunt, schuift ze bij mevrouw Lustig en Olga aan. Spontaan beginnen de drie toonladders en trillers af te werken als in een clownsoperette. “Nou, meer huilen als wolven”, vindt de buurvrouw. Mevrouw Lustig krijgt de slappe lach. “Oh moeder”, giert ze. “Wat een toestand is dit!” “Mijn gebit”, kreunt Olga. “Nee, dat van mij zit goed vast, hoor”, zegt mevrouw. De twee lachen nog harder.

Prikkelen

Wat bijzonder, verzucht Daniëlle, dochter van een nieuwe bewoonster, die toevallig op bezoek is. Ze ziet de clowns voor het eerst in actie. “Ik twijfelde nog even, zou dit niet wat te veel zijn? Maar mijn moeder vond het geweldig.” De ontspannen sfeer in de huiskamer blijft hangen, ook als Sien en Olga weer weg zijn, vertelt Evelien. “Het is dan altijd jammer als mijn dienst is afgelopen. Fantastisch om te zien hoe de bewoners genieten. Mensen met dementie moet je prikkelen gedurende kleine momentjes, gedoseerd. En dát is wat de clowns doen.”
Ellen Schram, alias clown Sien, is ook tevreden. “Het was echt een samenspel, iedereen voelde zich erbij betrokken. Of het uitmaakt dat we de bewoners al kennen? Ja en nee. In principe proberen we er altijd blanco in ter gaan. Maar aan de andere kant is er ook
een fijne vertrouwdheid, die is ook voor ons goed voelbaar. Dat maakt het spelen extra speciaal.”

Vond je het een mooi verhaal en wil jij ook bijdragen? Doneer nu!