“Lopen jullie nog even mee naar boven naar mevrouw?”, vraagt een begeleidster in een zorginstelling aan CliniClown Olga en haar collega. “Zij heeft namelijk echt geen zin, ze is zo chagrijnig.”
Natuurlijk gaan de clowns mee. Al bij binnenkomst zien ze dat de begeleidster niet overdreven heeft. “Oh nee! Hier heb ik helemáál geen zin in”, roept de mevrouw uit.
“Nou, uh, ja, het is ook niks vandaag, inderdaad een rotdag”, zegt CliniClowns Olga tegen haar collega. “Hou maar op, ga maar weg!”, zegt de mevrouw met verheven stem, “ik heb pijn in mijn buik en geen postzegels meer".
De clowns nemen haar chagrijnigheid over en maken dat groter. “Ja, getverdemme!”, roept de ene clown, waarop Olga weer zingt: “Ik heb er helemáál geen zin in!” De mevrouw heeft er nog steeds weinig zin in. De clowns maken de chagrijnigheid van de mevrouw nog groter. “Pfoeh, dat haar van jou, dat ziet er niet uit!”, zegt de ene clown tegen de andere. Boos roept de ander terug: “Nou die schoenen van jou, heb je die nog steeds aan?” “Bleegh, getverdemme!”, zeggen ze beiden. Ineens horen zij daar de mevrouw: ‘Bleeegh, getverdemme’. De mevrouw doet mee met het lied, scheldt en roept. Ze gebruikt haar norsheid in het lied. Zo gaan de clowns en de mevrouw een tijdje door. De mevrouw is helemaal meegenomen in het spel, en heeft uiteindelijk ontzettend veel plezier.
(1)(1)_497_262_85_c1.jpg)
