Marijn krijgt de ruimte en geniet zo van het spel

Opgetogen loopt Marijn heen en weer achter het raam van ODC De Klim-Op in Kampen, een kinderdagcentrum voor kinderen met een verstandelijke en/of meervoudige beperking. De CliniClowns! Hun komst is voor hem tegelijkertijd een beetje spannend. Af en toe beent hij weg, maar heel snel neemt hij met zijn een meter tachtig zijn positie bij de ruit weer in. CliniClowns Kluts en Ulu spelen achter glas vanwege de coronamaatregelen. Voor Marijn werkt die oplossing goed. “Sommige kinderen vinden dat veiliger, ze komen makkelijker los”, signaleert Thomas van Ek, oftewel clown Ulu.

Ulu tikt met zijn klankbuizen tegen het glas: dat geeft gekke geluiden. Marijn kan dat ook. De jongen tikt tegen het raam, Ulu tikt terug. Marijn legt zijn hand tegen het raam, een clownshand volgt aan de andere kant. Wat een leuk spel! “We communiceren in ons eigen taaltje”, lacht Thomas. Marijn loopt weer heen en weer. “Marijn is het gelukkigst als hij zelf mag bepalen of hij ergens aan mee doet of niet”, lacht moeder Miranda. Ze beschrijft haar zoon als ‘een peuter in een groot mannenlijf’, met autisme en een verstandelijke beperking.

Vanaf zijn derde gaat Marijn al naar de dagbesteding. Die bleef in de coronatijd gelukkig open, maar de logeeropvang niet. “Dat begreep hij niet, alle structuur viel voor hem weg. We hebben best een pittige tijd achter de rug.” Dat Marijn nu zoveel lol heeft met de clowns, vindt ze daarom extra fijn. Vanaf zijn peutertijd bezocht het gezin de CliniClowns-voorstellingen van toen. Rond zijn tiende ging zijn autisme echter een grotere rol spelen. “Situaties die hij niet goed overziet, met veel mensen en onverwachte bewegingen, werden lastig.” Die epileptische aanval, toen de clowns stomtoevallig ook op de dagbesteding waren, was de druppel. Miranda: “Hij legde in zijn hoofd waarschijnlijk een linkje tussen die aanval en de clowns.”

Zijn ouders probeerden die negatieve klik te veranderen. Miranda: “Je kan wel alles uit de weg gaan omdat het spannend is of onveilig voelt. Dan heb ik straks een kind dat 24 uur per dag met zijn tablet in een hoekje zit. Je moet af en toe -gedoseerd en onder begeleiding - de prikkels opzoeken.” Sinds twee jaar geniet Marijn gelukkig weer volop van de clownsbezoekjes. Miranda: “Hij zit beter in zijn vel, en is wat meer van de geintjes. Hij houdt niet van dingen moéten. Bij de clowns hoeft niets. Hij krijgt de ruimte. Ze kijken echt goed naar het kind.” Thomas van Ek geniet ook. “Marijn heeft een bepaald ritme in beweging, in tikken, in heen en weer lopen. Dat tempo spiegelde ik, zodat ik aanvoelde wat zijn ritme is. We kwamen in dezelfde flow en creëerden een eigen wereldje. Er was even een heel sterke connectie.”