“De tranen liepen over mijn wangen”, vertelt dochter Yvonne. “Nog steeds hoor, als ik de filmpjes aan mensen laat zien. Het is zo ontroerend, zo puur en liefdevol. Van Waldo naar mijn moeder, maar ook andersom.”
Altijd positief
Rie is dementerend en woont in Zorgvilla Saksen Weimar in Arnhem. “Voor mijn moeder is het glas altijd meer dan halfvol. Ze is dankbaar dat ze daar mag wonen en dat ze zo lief voor haar zijn.” Toch is niet alles even makkelijk voor Rie. “Ze kan niet meer lopen en is totaal afhankelijk van haar omgeving. Ik vind het knap hoe ze zich erdoorheen slaat.”
Het taalgebied van Rie is nog goed in tact. “Ze vertelt vaak onzinverhalen”, lacht Yvonne, “en haar besef van tijd en ruimte is weg. Maar ze kan goed communiceren en we hebben vaak goede gesprekken. Het is geen straf om bij haar te zijn.”
Gezien voelen
“Waldo betrekt mijn moeder bij wat hij doet en neemt haar serieus. Hij speelt zo liefdevol in op haar en wat er is. Dat is goud."
Dat Ries spraak nog goed is, wordt duidelijk als Waldo voor haar begint te zingen. Als hij ruimte laat aan het einde van zijn zin is Rie er snel bij om hem af te maken. “Op elke zin heeft ze wel een opmerking”, vertelt Yvonne, “dat is haar manier van doen. Waldo speelt daar zo goed op in. Hij zit in het hier en nu en reageert met veel enthousiasme op mijn moeders reacties. Ze heeft zich zo gezien gevoeld.”
Voor Yvonne is dat het allerbelangrijkste: “Dat mensen zich gezien voelen. En dat is een kunst. Waldo betrekt mijn moeder bij wat hij doet en neemt haar serieus. Hij speelt zo liefdevol in op haar en wat er is. Dat is goud.”
Nagenieten
Inmiddels staat Waldo’s foto uitgeprint op Ries bureau. “Ze heeft zich lang op zijn bezoek verheugd en geniet nog steeds na. Als ik haar de filmpjes laat zien kan ze zich nog goed herinneren dat hij hier was. Het heeft indruk gemaakt. Waldo nam de tijd en dat is mooi om te zien.”
“Toen Waldo weer vertrokken was vroeg mijn moeder: ‘Wat kunnen we nou terug doen voor hem?’ Ze wilde zo graag iets teruggeven. Zo zit mijn moeder in elkaar.” Yvonne vertelde haar dat haar reactie genoeg was. “Zoals jij gereageerd hebt, dat was al een cadeau. Je hebt kunnen ontvangen en daar geniet iedereen van.”
