Na een akelige nacht krijgt Ewout weer een lach op zijn gezicht

Ewout rent door de speelkamer van het Amphia ziekenhuis in Breda. In zijn hand heeft hij het kleine rode balletje dat CliniClown Siets de speelkamer in rolde. Ewout bedenkt zich geen moment, holt er achteraan en pakte het van de vloer. Hij brengt het balletje terug naar Siets, die naast clown Mimus op een bankje zit. En hup, daar gaat het balletje opnieuw, op zoek naar hoekjes om in weg te rollen, naar tafelpoten om lekker hard tegenaan te botsen. Ewout heeft nergens anders meer oog voor, voor hem bestaat even alleen nog het heldere rode balletje en via het balletje, zijn spel met de clowns.

Moeder Sandy kijkt van een afstandje stralend toe. Ze hoort haar zoontje weer lachen, dat is een immense opluchting na enkele moeilijke dagen. De jongen werd gisteren met benauwdheidsklachten opgenomen in het ziekenhuis. “Het zuurstofgehalte in zijn bloed bleek te laag. Hij kon zijn arm niet meer omhooghouden.”
Het waren behoorlijke stressvolle momenten, zeker gezien het feit dat Sandy bijna 40 weken zwanger was. Ewout heeft het wel vaker benauwd, veel virussen slaan namelijk op zijn longen.

Ewout moest om het uur worden verneveld, via een masker wordt medicatie en zuurstof toegediend. “Hij moest stevig vastgehouden worden omdat hij zijn hoofd steeds wegdraaide, dat was erg akelig voor hem.” Nu, een dag later, gaat het stukken beter. Sandy voelt zich zelfs vereerd door het verrassingsbezoekje van de CliniClowns. “Je denkt: ze zijn er alleen voor ernstig zieke kinderen. Dit voelt superbijzonder, echt prachtig om het plezier op zijn gezichtje te zien.”

De clowns voelen Ewout haarfijn aan, vindt zijn moeder. “Het was even spannend voor hem. De clowns gingen dus rustig op een bankje zitten, zo kon hij langzaam aan ze wennen. Toen het ijs gebroken was en ze met het balletje rolden, ging hij meteen erachteraan en bracht deze terug. Hij vond het prachtig.”

Martin Hoevenaars (clown Mimus): “Zo’n simpel rood speeltje kan een enorme toegevoegde waarde zijn”, legt hij uit. “Als we aanvoelen dat een kind gespannen is, rollen we het soms naar elkaar, zonder al contact met het kind te maken. De aandacht van het kind gaat niet naar ons, maar naar het balletje. Het is onschuldig, heeft geen lading, het is rond, rood, rollend. Het is een indirecte uitnodiging tot spel, als een uitnodigingskaartje voor een feestje. Het kind heeft de regie. Wat geeft zijn intuïtie in? Het balletje vanaf een afstandje terugrollen? Dichtbij komen en het persoonlijk aan ons teruggeven? Zo ontstaat er contact, er is vertrouwen opgebouwd, de spanning is weg. Bij Ewout zag je hoe bijzonder het spel dan kan zijn.”