“Hé, ik ken jou, meisje”, lacht Jacques tegen CliniClown Sien, als ze de knusse huiskamer in wandelt. Samen met clown Toef speelt ze eens in de twee weken in woonzorgcentrum Breezicht in IJmuiden voor de bewoners met dementie. Jacques - met watten in zijn oren vanwege de oordruppels die hij net kreeg - is altijd blij hen te zien. Hij staat even vertrouwd met Sien te smoezen. “Hé, spelen jullie onder één hoedje of zo”, roept Toef. “Ik heb geen hoed”, antwoordt Jacques. “Ik heb dit.” Jacques, die altijd kapper is geweest, legt zijn hand op zijn hoofd en raakt zijn haar voorzichtig aan. “En dit.” Hij strijkt langs zijn haarlijn. “Zo doe je dan. En zo. Tot je oren”, wijst hij.
Danstalent in de huiskamer
Intussen komt medebewoner Isaak luid zingend binnen. Hij houdt van leven in de brouwerij, vertelt welzijnsmedewerker Diana, die de clowns altijd even bijpraat over de bewoners. “Al verwacht je het misschien niet meteen bij ouderen, vaak vinden ze het prachtig als we een beetje ontregelen”, lacht Riska, alias clown Toef. “Je voelt snel aan hoe ver je kunt gaan”, zegt Ellen.
In Breezicht kan het vanochtend niet gek genoeg. Toef en Sien dansen meteen weg met Isaak. “Ik zie het op televisie, en dan doe ik het na”, verklaart hij zijn danstalent. Jacques kijkt glimmend toe. Ook Ton observeert liever, hij schudt zijn hoofd en lacht: “Soms denk je, de een is normaal, de ander is half om half. Ik ben gelukkig helemaal. Perfect dus.”
Er ontstaat verbinding
De mannen genieten, zo zien de verzorgenden. Normaal letten bewoners niet erg op elkaar, maar de clowns brengen een andere dynamiek, vindt Diana. “Ze zorgen voor verbinding.” Jacques wil Toefs haar wel even doen. Voorzichtig wijst hij naar haar haarlijn. Isaak zingt alweer. Toef en Sien kennen hem inmiddels al te goed, ze weten dat hij druk kan worden. Speels gooien ze kussens naar hem toe om hem stil te krijgen. Isaak vindt het prachtig. Dan valt zijn oog op de papieren straaljager die Sien net vouwde: die wil hij graag lanceren. Een brede zwaai, hup, en het ding vliegt dwars door de kamer.
De vrolijkheid doet goed
“Jullie zijn gek”, constateert Ton droogjes, terwijl hij hoofdschuddend de vrolijke chaos beziet. “Ik niet, jullie wel.” Zijn ogen twinkelen. Na een kusje op het voorhoofd voor Toef, begeleidt hij de clowns galant naar de deur. “Ladies, this was nice”, zegt hij. Jacques tast nog één keer onderzoekend de kapsels van de dames af. “Keurig”, knipoogt hij dan tevreden. Isaak zwaait opgetogen. “Dit was echt leuk”, zegt Ton. “Jullie moeten blijven zoals je bent hoor! Bye!” Diana is ontroerd. “Zoveel vrolijkheid doet de bewoners goed, maar ons ook. Deze fijne sfeer blijft hangen. Je voelt het echt meteen als de clowns zijn geweest.”