Clown Dikkie huilt dramatisch dikke tranen. Net nog speelde hij een vrolijk, zelfbedacht liedje op zijn gitaar omdat zijn vriend Sem inbelde op de CliniClowns App. Maar toen zat Dikkie’s hand opeens klem tussen de snaren. Foetsjie was daarna zijn duim. De clown tuurt lange tijd in zijn gitaar. “Moet ik helpen, Dikkie?” Sem reikt hulpvaardig naar het beeldscherm, hij houdt het instrument wel even vast. Dikkie neust nog eens uitgebreid rond in de gitaar. Yes! Teruggevonden!
Veilig
Sem is graag in de weer met de CliniClowns App, vertelt moeder Renate lachend: “Hij belt de clowns allemaal af. Soms appen ze hem, Sem, we missen je. Of ze nemen al op met ‘Hi Sem’. Dat vindt hij fijn.” Voor Renate is de app momenteel zelfs onmisbaar. “Sem kan zich in zijn eentje niet vermaken. Maar ik moet ook mijn dochter helpen met vier uur per dag schoolwerk. Als Sem op de app zit kan ik hem even loslaten.”
Afwijking
Sem is een zeldzaam kind, zegt zijn moeder. Naast een nog onbekende genetische afwijking – pas na zes jaar onderzoek geconstateerd - werd vorig jaar ook autisme vastgesteld. Zijn stofwisselingsprobleem is echter de grootste fysieke uitdaging. Door stress, of als zijn lichaam na braken of te weinig eten tot vetverbranding overgaat, maakt de lever bepaalde zuren, zogeheten ketonen aan. Dat is normaal, maar Sem’s lichaam kan deze niet afvoeren. Zijn bloed verzuurt, zijn lichaam wordt vergiftigd. Hij werd al eens zo ziek dat hij het bijna niet redde. “We zijn nu alert. Als hij spuugt moet hij direct naar het ziekenhuis. Ik hoef maar te bellen en er staat een bedje klaar.”
"Met de app maakt hij contact wanneer hij er behoefte aan heeft. Dat is zijn eigen ding.”
Overprikkeling
Sem beschouwt de clowns als vrienden, denkt Renate. “Ze stemmen zo goed af op zijn niveau. Je ziet niets aan hem, hij wordt vaak overschat. Maar niet door de clowns. Zij geven hem het gevoel dat hij echt wordt begrepen. Verder heeft hij niet zoveel sociale contacten, overprikkeling kan hem ziek maken. Met de app maakt hij contact wanneer hij er behoefte aan heeft. Dat is zijn eigen ding.”
Glas
Gerard Walters, oftewel clown Dikkie voelt ook via het beeldscherm goed aan waar een kind behoefte aan heeft. “Rust is vaak de sleutel. Sommige kinderen hebben meer tijd nodig om te snappen waar het verhaal over gaat. Sem kreeg de tijd om te reageren en mee te gaan in het spel. Het blijft trouwens bijzonder dat kinderen zo natuurlijk omgaan met die camera, zoals Sem die door het beeldscherm mijn gitaar vasthoudt.” Een clownesk element toevoegen, maakt het contact altijd weer speciaal. “Je kunt leuk een liedje spelen, maar je kijkt als clown altijd naar: waar zit de humor, waar is mogelijkheid tot spel? We zijn juist clown om samen met het kind de verbeelding in te duiken.”