Hé, wie zijn dat nou? Mevrouw van der Erve staat in de deuropening van haar kamer in woonzorgcentrum Amaris de Veste in Naarden. Ze woont er net, het is dus allemaal nog erg wennen. De CliniClowns, die maandelijks langskomen bij de bewoners met dementie, zijn ook nieuw voor haar. Als Sien en Olga vrolijk naar haar toe lopen is ze even overdonderd, ziet haar dochter Daniëlle.
“Ze heeft genoten en zat echt te stralen. ’s Avonds had ze het nog over ‘die mensen die zo anders gekleed waren'. Het heeft dus indruk gemaakt, want vaak vergeet ze dingen snel."
Oogcontact
Olga en Sien voelen het ook aan, ze schakelen terug en maken van een afstandje eerst oogcontact. “We zoeken een vriendin”, zegt Olga zacht. “Een hele lieve”, vult Sien haar aan. Mevrouw lacht naar die aardige dames. Een vriendin, nee, die heeft ze hier niet gezien. “Wilt u anders onze vriendin zijn?”, vraagt Olga liefjes. Mevrouw knikt aarzelend. Een vriendin hebben, ja, dat is altijd fijn. Olga pakt blij haar hand vast. Dochter Daniëlle bekijkt het tafereel met een lach. Ze wilde met haar moeder naar buiten gaan, maar loopt nu liever even met de clowns mee naar de huiskamer. “Even dacht ik, is dit niet teveel voor mijn moeder. Het duurde ook even maar nu zit ze in het spel. Ze vindt het erg leuk, merk ik, ze gaat er helemaal in op.” Activiteitenbegeleidster Erna den Hoed ziet dat vaker gebeuren. “De clowns laten de mensen echt in hun waarde, ze voelen goed aan waar behoefte aan is”, vertelt ze. “Daarom werken hun bezoekjes hier ook zo goed.”
Het maakt indruk
Mevrouw nestelt zich lekker in een hoekje van de huiskamer. Ze kijkt van een afstandje toe hoe de clowns de bewoners opvrolijken. De vaste bewoners kennen hen inmiddels, de sfeer is meteen warm. Tijdens het spel komt Sien af en toe bij haar nieuwe vriendin zitten. Het contact voelt goed en vertrouwd. Brenda speelt een liedje op haar accordeon, enkele bewoners zingen uit volle borst mee. ‘In zingen ben ik niet zo goed, ik klap wel”, zegt mevrouw. Gedoseerd wordt ze bij het spel betrokken, zo voelt ze zich toch onderdeel van de groep.
Haar dochter zegt later blij te zijn dat haar moeder erbij was. “Ze heeft genoten en zat echt te stralen. ’s Avonds had ze het nog over ‘die mensen die zo anders gekleed waren'. Het heeft dus indruk gemaakt, want vaak vergeet ze dingen snel. Ik zag de CliniClowns hier voor het eerst, echt goed dat ze komen. Ze bezorgen afleiding en plezier op een leuke, laagdrempelige manier.”
Een klik met mevrouw
Ellen Schram, alias clown Sien voelde een klik met mevrouw. “Als wij spelen, schat je elke bewoner even in. Bij deze mevrouw hielden we meteen wat afstand, je zag haar denken, wat gaat er nu gebeuren? Maar toen ik haar later zei 'u bent mijn vriendin', keek ze zo blij!”
