‘We hadden oprecht contact, dat was zo’n uniek en lief moment’

Terwijl CliniClowns Luut en Pula dollen met de andere bewoners in de woonkamer van het Dr. Sarphatihuis, zit Marijke in haar rolstoel met haar ogen dicht. Luut hurkt naast haar en zingt lieflijke hoge tonen, terwijl ze pingelt op een muziekinstrumentje. Clown Pula wappert aan de andere kant zachtjes met een doek bij Marijkes gezicht. Het effect is fantastisch. Marijke strijkt met haar handen door haar haar, opent haar ogen en neuriet zelfs mee.

"Omdat ik voelde dat het kon, legde ik zelfs mijn hoofd op haar schouder. We maakten contact. Een uniek moment was dat. Het was zo raak. Zo ontroerend.”

“De clownsbezoeken aan het Dr. Sarphatihuis zijn altijd bijzonder”, vertelt Trudie alias CliniClown Luut. “Er zijn mensen die pret willen maken, het geweldig vinden als je iets geks doet. Maar in diezelfde kamer zitten ook mensen zoals Marijke, verzonken in hun eigen wereld. Muziek speelt een enorm belangrijke rol in het maken van contact met mensen met dementie. Het is net of dat stukje van het geheugen niet is aangetast. De tonen waar Marijke zo mooi op reageert, zijn geïmproviseerd. Maar ook bestaande liedjes kunnen een magisch effect hebben. Met mijn moeder, die de ziekte van Alzheimer had, zong ik vaak Het Dorp van Wim Sonneveld. Hoe ver weg ze ook was, ze zong de tekst van begin tot eind mee.”

CliniClown Luut speelde al vaker voor Marijke, maar nooit eerder reageerde ze zo duidelijk. “De keren daarvoor leek ze wat schuchter. Als clowns bewegen we mee met de mensen voor wie we spelen. Je kijkt en volgt. Ik was altijd heel voorzichtig met haar. Dit was de eerste keer dat ik zo dichtbij kwam. Omdat ik voelde dat het kon, legde ik zelfs mijn hoofd op haar schouder. We maakten contact. Een uniek moment was dat. Het was zo raak. Zo ontroerend.”, vertelt Trudie.
 
Wil jij ook dat meer mensen met dementie een moment van ontspanning en vrolijkheid krijgen? Help CliniClowns met een donatie!

Wil je weten waarom Trudie haar hart verloor aan dit werk? Klik hier…