‘Onze actie kreeg zo veel meer betekenis’

Voor een ‘simpele’ marathon draait sportfanaat Teun (38) zijn hand al lang niet meer om. “Sinds ik het trailrunnen ontdekte, ging ik steeds langere afstanden lopen. 50 kilometer, 75 kilometer in twee dagen over steeds ruiger terrein, de Vogezen, de Dolomieten. Ik kreeg de smaak te pakken.” Door corona lagen de wedstijden stil, dus toen er eindelijk weer een meerdaagse trailrun in de Ardennen in de loopkalander stond, schreef hij zich samen met zijn hardloopmaatje Patrick in om in twee dagen 85 kilometer te lopen.

Het idee om er een actie voor CliniClowns aan vast te knopen kwam pas later. “Dat was puur toeval. Ik zit sinds kort bij een toneelgezelschap met drie voormalige CliniClowns. Zij vertelden over het mooie werk, hoe de clowns zieke kinderen een onbezorgd moment geven. Ik raakte zo geïnspireerd door die verhalen dat ik op de site naar vacatures zocht. Ik dacht: misschien kan ik wel CliniClown worden!”

Teun lacht: “Maar ik zag al snel dat daar wel iets meer voor nodig is dan het alleen leuk vinden. Dus dat plan liet ik varen.” “Wacht even”, bedacht Teun daarna. “Ik ga een dubbele marathon lopen en dan ook nog op lastig terrein... Ik doe het voor CliniClowns! Pagina aangemaakt, foto’s erbij en zo was de actie geboren.”

Teun en Patrick schakelden hun netwerken in om zo veel mogelijk geld binnen te halen. Teun: “Een berichtje op LinkedIn werd drie keer vaker bekeken dan andere berichten.” Hij deelde de actie ook via WhatsApp en vroeg zijn werkgever, Kingspan Unidek, om de loopshirtjes te sponsoren. “Als tegenprestatie rende ik veertig keer de acht verdiepingen van onze kantoortoren op en neer. Zo kon ik onder kantoortijd mooi trainingsmeters maken.”

Zo hielden Teun en Patrick ieder op hun manier het vuurtje onder hun actie brandende. “Tot het laatste moment liep het door. Op weg naar de Ardennen kwam er nog 300 euro bij. We waren zo trots op het eindbedrag van 1640 euro.” De wedstrijd zelf - Teun en Patrick renden de eerste dag 68 kilometer en op dag twee nog eens 18 - voelde anders dan normaal. “Door alle respons hadden we er echt naartoe geleefd. Je weet dan: ik kan nu niet meer terug. Zo’n wedstrijd krijgt hierdoor veel meer betekenis.”

De mannen hadden rode neuzen bij zich. “Elke keer dat we onderweg iemand met een camera zagen, zetten we die op en deden we een rare pose.” Dat riep natuurlijk leuke reacties op. “Mensen vinden het al bijzonder dat je zo’n lange afstand loopt, maar als je dit doet voor CliniClowns vinden ze het helemaal leuk.”