De clowns liepen nog op de gang en binnen bij de kinderen begon het geroezemoes al. Charlotte: “Voor ons gevoel was de voorstelling nog niet begonnen, maar de kinderen hebben hun gehoor zo sterk ontwikkeld, dat we voor hen eigenlijk al binnen waren.” Blinde en slechtziende kinderen halen hun kennis niet uit wat ze zien, maar maken optimaal gebruik van hun andere zintuigen. Zo vinden ze het heel fijn als hun naam precies goed uitgesproken wordt. “Die nuance is juist belangrijk. Het is niet Andrew, maar Andreeeew.”
Een blauwe wereld
Charlotte klinkt nog steeds een beetje onder de indruk als ze vertelt over de voorstelling van het Klein Zintuigen Orkest. “Ik herinner me nog goed dat Clown Flits alle kinderen gekleurde sjaaltjes gaf.” Flits ging naar ieder kind toe en vertelde hen stuk voor stuk welke kleur het sjaaltje had. “Ze zei: jij bent in een blauwe wereld. Je zag dat die magie helemaal ging leven voor de kinderen. Wauw, het is echt een blauwe wereld! Ze zagen het helemaal voor zich.”
Van tevoren had Charlotte samen met haar clownsmaatjes nagedacht over hoe ze de voorstelling aan konden passen. “Het Klein Zintuigen Orkest heeft veel visuele elementen. De kostuums, de binnenkomst, de postpakketten”, vertelt ze. “We spraken af meer te spelen op gehoor. Muziek werd belangrijker. We werden ons heel erg bewust van de geluiden die we maakten.” Het was alsof de clowns toneelspeelden met hun oren wagenwijd open. “De verbeelding van de kinderen en de clowns deed de rest. We zaten met zijn allen in dezelfde beleving.”
