‘De CliniClowns benaderen haar precies op de juiste manier’

Mevrouw Pijl doet een hazenslaapje in haar stoel. Ze is op haar kamer in het Rotterdamse woonzorgcentrum Sonnenburgh, ze woont op de locatie Ravenswaard. Diep verzonken hangt ze met haar hoofd voorover. Maar als het zachte getokkel van een ukelele klinkt vanaf de gang, schiet haar hoofd meteen omhoog. Ze is klaarwakker als CliniClowns Lou en Bonkie voorzichtig haar kamer binnenlopen.

Ze is gek op de clowns, vertelt activiteitenbegeleidster Miranda Sluijters, die Lou en Bonkie steevast vergezelt tijdens hun tweewekelijkse bezoekjes aan het huis als ze komen spelen voor de bewoners met dementie. “Soms kan ze heel bozig zijn. Ze hoort niet meer goed en denkt dat mensen over haar praten. Ze zit daarom nu veel op haar kamer.”

Maar de CliniClowns kunnen een potje bij haar breken. “Ze benaderen haar precies op de goede manier, waardoor ze zacht blijft”, zegt Miranda. “Ze is best ver in haar dementie, maar ze herkent het duo. Ze zijn vertrouwd en voelen haar precies goed aan.” Ook vandaag fleurt de aanblik van de clowns haar op slag op. “Hé, daar zijn jullie weer”, roept ze opgetogen. De clowns zingen een simpel liedje: “Mevrouw Pijl, mevrouw Pijl, mevrouw Pijl”. Die zit te glimmen in haar stoel, ze geniet van het gekke dansje van Lou.

Opeens steekt ze haar tong uitdagend uit. Dat Bonkie dat ook doet, is niet de bedoeling. ‘Dat mag niet hoor!” Ze doet alsof ze haar kop koffie over Bonkie heen wil gooien. Snel grijpt Lou in: ze ritst de mond van Bonkie dicht, en draait ‘m op slot. Mevrouw kijkt nog steeds gespeeld boos. Razendsnel rennen de clowns de gang op, als de dood voor die hete koffie. Met pretogen loopt mevrouw met haar rollator achter hen aan: “Ik pak jullie.” Als de clowns de kamer van haar buurvrouw inschieten, keert ze glimlachend terug naar haar kamer.

“Je weet het soms niet, is ze nu echt boos of is dit gespeeld?”, lacht Niki (clown Bonkie). Martine (Lou): “Ze balanceert op het koordje tussen boos spelen en boos zijn. Ze neemt ons vaak in de maling.” Niki: “Ze zoekt graag de strijd op, maar het blijft altijd spel. Als we echt aanvoelen dat we moeten dimmen, ronden we het bezoekje mooi af. Het is altijd vreselijk leuk met haar.”