De koningin van het verzorgingshuis

Mevrouw Van Vliet zit te bibberen. “Ik heb het zo koud”, hoor ik haar zeggen, terwijl ik thee inschenk voor een andere bewoner. In mijn ooghoek zie ik CliniClowns Lucy en Mimi de kamer binnenkomen. Zij zijn hier één keer per maand en hebben mevrouw Van Vliet wel vaker gezien. Vanaf een afstandje zie ik hoe Lucy en Mimi een manier zoeken om contact met haar te maken. Uit de keuken haalt Lucy een paar theedoeken en die legt ze een voor een over de schouders van mevrouw. Maar mevrouw Van Vliet bibbert nog steeds. Mimi kijkt even om zich heen. Dan loopt ze naar de gang en komt terug met een paar van onze jassen die daar op een kapstok hangen. Die legt ze ook om de schouders van mevrouw Van Vliet. En ook eentje over haar benen. 

“Ik heb het nog steeds zo koud”, zegt mevrouw Van Vliet nog een keer. Ze kijkt vol verwachting naar Lucy en Mimi. Dan zien de clowns de gordijnen bij het raam achter mevrouw van Vliet. Terwijl de andere bewoners nieuwsgierig toekijken, draperen de CliniClowns de gordijnen over de schouders van mevrouw heen. Ze is nu helemaal ingepakt. Maar ze glimlacht. “Nu is het lekker”, zegt ze.  

Eén van de bewoners roept: “Ze lijkt wel de koningin!” We kijken allemaal nog een keer goed naar mevrouw Van Vliet. Het is waar. Het gordijn lijkt wel een dure mantel. Meteen maken Lucy en Mimi vol eerbied een diepe buiging. De clowns kijken elkaar betekenisvol aan, leggen hun hand op hun hart en beginnen zachtjes te zingen. “Wilhelmus vah-han Nah-hasaue ben ik van Duih-huitschen bloe-oed.” De bewoners herkennen het. Een voor een beginnen ze mee te zingen. Sommigen zelfs uit volle borst. En voordat we het in de gaten hebben, zingen we met z’n allen het volkslied. Voor mevrouw. Iedereen is onderdeel geworden van deze kleine, intieme voorstelling. Er verschijnt een glimlach op het gezicht van mevrouw Van Vliet. Ze heeft het nu lekker warm en straalt helemaal. Alsof ze de koningin zelf is. 

Als ik om me heen kijk, merk ik dat sfeer in de ruimte is veranderd. De energie is anders, positiever. Ik zou zo graag willen dat onze bewoners zo’n blije en ontroerende ervaring veel vaker dan één keer in de maand kunnen meemaken. 

Els - Zorgmedewerker