×

'De persoonlijke aandacht is enorm belangrijk voor haar'

Als CliniClowns Lou en Bonkie langskomen in woonzorgcentrum Sonneburgh, gebeurt er altijd wel iets onverwachts. Zo heeft mevrouw Kemper er opeens twee leuke nichtjes bij.

In haar keurige zondagse kleren zit mevrouw Kemper op haar kamer te wachten op de visite. De CliniClowns komen vandaag weer langs bij de voormalige schippersvrouw. Eens in de twee weken spelen Lou en Bonkie op locatie Ravenswaard voor de bewoners met dementie. De bewoners fleuren er altijd weer van op en ze kijken ernaar uit, weet activiteitenbegeleidster Miranda Sluijters.

Persoonlijke aandacht

Mevrouw zegt vaak eerst dat de CliniClowns bij haar niet langs hoeven te komen. “Want ik ben nog goed. Het is voor de andere mensjes wel leuk.” Miranda lacht: “Toch is de persoonlijke aandacht van de clowns enorm belangrijk voor haar. Ze zal het alleen niet snel toegeven.”

Als Lou en Bonkie eindelijk haar kamer binnenkomen, valt hun oog meteen op de vele familiefoto’s op de muur en op het plankje boven het bed. “Och mevrouw, mogen onze foto’s heel, heel, heel misschien ook een mooi plekje krijgen?”, vraagt Lou. Bonkie kijkt mevrouw Kemper lief aan: “Het is ook zo gezellig met al die familie!” Mevrouw lacht. “Natuurlijk mag het!” Lou en Bonkie gaan meteen op zoek naar de perfecte stek voor hun foto’s. Tegen het raam? Mwah, dan zie je ze niet als de gordijnen dicht zijn. Op de klok? Pok, de foto’s vallen direct op de grond.

Geef zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier

Familie

Bonkie wijst naar het plankje boven het bed. Ze kijkt mevrouw vragend aan. Die knikt lachend: “Zet maar neer.” Opeens staan er twee clowns tussen de rits portretfoto’s van opa’s en oma’s, tantes, ouders, kinderen en kleinkinderen van mevrouw. De foto’s staan er perfect, vinden de clowns. “Eh, horen we dan nu bij de familie?”, vraagt Lou met twinkeloogjes. Mevrouw knikt met een zachte blik. Lou en Bonkie staan arm in arm voor mevrouw. Ze glunderen: “Dan zijn we nu dus uw nichtjes!” Blij beginnen ze te zingen. Mevrouw straalt, ze geniet en zingt af en toe een woordje mee met het oude vertrouwde liedje.

Zo, de visite stapt weer op. Met een diepe buiging voor hun kersverse tante nemen ze afscheid. Tante heeft een glimlach van oor tot oor op haar gezicht. Familie heb je nooit te veel. “Wat een lief moment was dit”, vinden Martine (Lou) en Niki (Bonkie). Als clown Lou even later op de gang loopt zonder Bonkie en mevrouw tegenkomt, vraagt die nog bezorgd: “Waar is je zusje? Let je wel goed op haar?”

Geef zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier