×

‘Kinderen van wie je het niet verwacht komen ineens naar voren’

Clowns? Wat een kinderachtig gedoe, daar doet ze echt niet aan mee. Even later pakt het 12-jarige meisje toch de hoofdrol in de voorstelling Speel je mee, als stralende koningin. “Ik had dit nog wel vijf uur willen doen”, zucht ze na afloop.

De CliniClowns spelen de improvisatievoorstelling Speel je mee in De Zonnehoek in Apeldoorn, een onderwijs- en expertisecentrum voor kinderen met een verstandelijke beperking. Het kost moeite om de kinderen mee te krijgen naar de voorstellingsruimte, vertelt medewerkster Truus Hermkens. “Er zijn er eigenlijk maar twee die willen.” Afwijken van hun strakke dagritme om een voorstelling mee te maken, is voor veel kinderen lastig.
 
De clowns weten dat. Daarom komt clown Tino – een oude bekende van de leerlingen – eerst in zijn eentje de gang op. Hij maakt rustig contact, ziet de strakke gezichten en benoemt dat het ook voor hem best spannend is. Dan gaan ze samen de ruimte in, waar de andere clowns al zijn. Als iedereen in de halve cirkel plaatsneemt, zitten sommige leerlingen omgekeerd op hun stoel. Een enkeling heeft zijn geluidwerende koptelefoon nog op.

De koningin staat op

Als de voorstelling begint, vloeit alle spanning op slag weg. “Opeens zijn er geen nukken meer, geen onwil maar enthousiasme en plezier”, vertelt Truus. Ze glimlacht: “Het zijn net lotusbloemen die opengaan. Zelfs de jongen die het hardst riep dat hij er geen zin in had, viel haast van zijn stoel van het lachen.”
Een meisje dat ook geen zin had in “dat kinderachtige gedoe” wordt subtiel uitgenodigd om de hoofdrol te pakken. Niks hoeft, alles mag. En daar staat ze opeens als middelpunt. De koningin. Haar rug recht, ze straalt. “Wow wat is dit gaaf”, zegt ze achteraf met een grote smile. “Ik had dit nog wel vijf uur willen doen.”

Van toeschouwer naar speler

Truus vindt dat prachtig om te zien. “De clowns dwingen geen moment maar ze stimuleren een kind om de rol te pakken. Je ziet hoe ze in het spel worden meegenomen, van toeschouwer naar speler.”
De clowns weten volgens haar het ‘ragfijne evenwicht’ te bewaren tussen kinderen uitnodigen om mee te doen en daarna ook weer uit het spel laten stappen om een ander kind een kans te geven om te stralen. “Altijd met die warmte en betrokkenheid. Wat kijken ze goed, wat spelen ze fantastisch in op de verschillende kinderen.”

Autisme

Truus kijkt tijdens de voorstelling meer naar haar leerlingen dan naar de clowns, zegt ze eerlijk. “Je ziet kinderen op een heel andere manier. Zo krijgen wij de kans om goed te observeren. Kinderen met autisme hebben moeite met fantasie, en toch lukt het de clowns om dit aan te wakkeren. Het is zo mooi om te zien dat kinderen van wie je het niet verwacht ineens naar voren komen. De clowns geven hen zelfvertrouwen.”
Het effect van zo’n bezoek is blijvend volgens Truus: “De leerlingen beleven tijdens zo’n voorstelling een avontuur. Als ze een maand later terugkomen, zijn die clowns maatjes geworden.”

Help jij mee zodat we nog meer zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier kunnen bezorgen?