‘De clowns krijgen mensen mee van wie wij het niet verwachten’

“Ik maakte kennis met de CliniClowns in coronatijd. Toen het ‘leven’ in het verpleeghuis afgesloten was, kregen we een spontaan aanbod van de CliniClowns. Dit heb ik met twee handen aangegrepen. We konden op dat moment bewoners ook weinig andere activiteiten bieden. Voor ons was dit dus een uitkomst. 

Het begon met spel voor het raam, omdat we natuurlijk niemand binnen konden laten. Inmiddels is het contact gegroeid. Ze kijken echt wat onze bewoners nodig hebben. Je ziet dat er zo een betere band ontstaat. Ik vind het meer effect hebben. Vanaf het moment dat ze binnenkomen is er gelijk interactie, je ziet iedereen meteen lachen. 

Laatst hadden we een dame op de woongroep die in het begin weinig interesse had in de clowns. Je zag haar denken: “Clowns? Wat moet ik daarmee?” Toch zijn ze op een heel respectvolle manier contact met haar gaan zoeken. Rustig, stap voor stap ontstond er steeds meer contact. Op een gegeven moment was mevrouw zelfs aan het meezingen en probeerde ze andere bewoners in het spel te betrekken. Zij kon bepalen wat er gebeurde, ze kreeg de regie weer even terug. Een prachtig moment.

Als de CliniClowns langskomen, merk je dat de sfeer gelijk anders is. Zowel bij de bewoners als het personeel. Mensen beginnen te lachen zodra ze de clowns zien. Mensen ontspannen en worden blij. Het effect van een CliniClown is echt de individuele aandacht. Er wordt oprecht contact met de bewoner gemaakt. De CliniClowns brengen naast ontspanning vooral heel veel plezier. Je ziet gespannen bewoners toch even ontspannen. Ze lachen en genieten van de persoonlijke aandacht.

Ik zie onze bewoners tijdens zo’n bezoek echt opbloeien. Vaak worden wij ook echt verrast. Dan krijgen de CliniClowns mensen mee van wie wij het totaal niet verwachten. Laatst zongen de clowns voor een mevrouw die zich had afgesloten door zich onder een deken te verschuilen. Na een tijdje ging ze rechtop zitten en zong ze vrolijk mee. Ook voor ons is dit toch wel bijzonder om te zien. Vooral omdat het normaal gesproken zo lastig is om op zo’n mooie manier contact met haar te krijgen. Het lukte de clowns wel.  

Het is fijn dat altijd één clown hier al eerder is geweest, ze weten dan ook al een beetje wat werkt bij iemand en wat niet. Ik laat ze altijd hun gang gaan. Zo komen ze de ene keer met muziek binnen, de andere keer starten ze improviserend. Een bezoek van de CliniClowns is nooit hetzelfde. Soms heeft iemand er geen zin in, dat mag natuurlijk ook. De clowns reageren daar heel goed op, het spel wordt afgesloten en even later komen ze terug om te kijken of er dan wel behoefte aan is. Zo proberen ze alle mensen bij hun bezoek te betrekken. 

Wat ik elke keer weer mooi vind om te zien, is dat ze heel snel in de gaten hebben wat onze bewoners nodig hebben. Dat ze iemand kunnen bereiken, dat ze echt binnen kunnen komen. Eigenlijk lukt dit vrijwel altijd. 

In het begin had ik wel iets van: clowns? Clowns hier? Wat moeten wij daarmee? Het zijn volwassen mensen, geen kinderen. Het beeld dat ik had dat het echt iets voor kinderen is, is compleet omgeslagen.  

De CliniClowns maken zo’n mooi contact met onze bewoners, echt afgestemd op mensen met dementie. Je ziet letterlijk en figuurlijk dat de bewoners hun spanning loslaten, de schouders gaan naar beneden, er wordt gelachen en er verschijnt een twinkeling in hun ogen. Ik vind dat heel bijzonder om te zien.”