‘Elke lach laat mij zien waarom ik dit werk doe’

“Ik ben afgestudeerd aan de toneelschool in Tilburg, in 2020. Dat was midden in coronatijd. Het theaterland lag helemaal stil en ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik ben toen gaan werken op een school, een plek waar kinderen die nieuw zijn in Nederland de taal leren. Ik gaf daar theaterles. Dat was mooi om te doen, maar het schoolsysteem paste niet goed bij me.

Toen kwam er een vacature bij CliniClowns voorbij. Ik kende al wat mensen die er werkten en zij zeiden meteen: ‘Jan, dit is echt iets voor jou.’ Dus ik heb auditie gedaan. Dat was spannend, want ik had nog nooit iets met clownerie gedaan. Tijdens de auditie werd ik flink met mezelf geconfronteerd. Alles wat ik dacht dat clown zijn was, ging op de schop. Dat was heel leerzaam en uiteindelijk werd ik aangenomen. Inmiddels werk ik er nu vier jaar.

Spel

De opleiding tot CliniClown begon in de coronaperiode. We waren met tien mensen, een heel leuk clubje. We konden veel spelen, maar moesten dat doen met mondkapjes en op afstand. Dat maakte het natuurlijk anders. Pas toen corona voorbij was, merkte ik echt wat je allemaal doet. Toen dacht ik: dit is nog veel leuker dan ik dacht!

Ik speel momenteel veel in ziekenhuizen en voor kinderen met een beperking. Wat ik daar zo tof aan vind, is dat je direct ziet wat er gebeurt. Elke lach laat mij weer zien waarom ik dit werk doe. Soms voelt het een beetje als kindertheater, met zoveel enthousiasme en energie. Kinderen reageren zo open en eerlijk; ze gaan helemaal op in wat je doet. Dan moet ik mezelf soms afremmen, omdat ik ook mee wil in die energie. 

Faye

Er zijn momenten die ik nooit vergeet. Samen met mijn collega Martin (clown Mimus) speelde ik vaak voor een meisje, Faye. We kwamen haar regelmatig tegen in het ziekenhuis in Bergen op Zoom en ook online via de CliniClowns App. We hadden echt een band opgebouwd.

Op een gegeven moment werd duidelijk dat het niet goed met haar ging. Een week voordat ze overleed, mochten we nog voor haar spelen. Je wilt haar even iets moois geven. Toen ze uiteindelijk overleed, belde de arts ons persoonlijk om dat te vertellen. Dat raakte me enorm. Je beseft dan hoe belangrijk het werk kan zijn, dat je in iemands laatste fase nog iets kunt betekenen.

Lichtheid

Dit werk heeft me een bepaalde lichtheid gebracht. Niet alleen in mijn werk, maar ook in mijn dagelijks leven. Ik merk dat ik luchtiger naar de wereld kijk. Soms heb ik een dag dat ik denk: pff, vandaag even geen zin. Maar zodra ik begin te spelen, is dat gevoel weg. Dan kom ik thuis met nieuwe energie.