‘Iemand laten lachen of ontroeren, iets mooiers is er niet’

Toen ik een jaar of zeven was, zag ik de voorstelling Alegria van Cirque du Soleil. Er zat een ingetogen, dromerige clownsact in de voorstelling die enorm veel indruk maakte. Met een paar objecten werd een compleet nieuwe wereld geschapen. Hoe jong ik ook was, op dat moment wist ik het zeker: dat wil ik ook! Mensen laten lachen of ontroeren, een licht, fijn moment bezorgen, iets mooiers is er niet. Als CliniClown heb ik dan ook het gevoel dat ik helemaal op mijn plek ben.

Ik doe dit werk pas sinds vorig jaar januari. Ik heb een theateropleiding gedaan en deed al aan clownerie. Via mijn moeder, die in een ziekenhuis werkt, gaf ik daar eens een korte, kleine voorstelling. Zij was het die zei: jij moet CliniClown worden. Toen ben ik me erin gaan verdiepen. Ik zag dat er audities waren, schreef me in en mocht de opleiding gaan doen. Nu ga ik elke dag met verschrikkelijk veel plezier naar mijn werk. Het past gewoon bij me. Ik wil geluk brengen, blijdschap. Het is eigenlijk een beetje mijn levensdoel.

Een CliniClown is geen ‘lach-of-ik-schiet-clown’. Je speelt in principe niet om die lach te halen, maar om oprecht contact te maken. Even de zorgen van iemand wegnemen. Ik speel in ziekenhuizen in Amsterdam en Harderwijk, op de CliniClowns App en in een zorgcentrum voor mensen met dementie. Vooral het spelen voor mensen met dementie was wel even wennen. Ik moet leren aftasten, nog scherper kijken hoe iemand reageert. Maar dat komt. Als clown ben je altijd aan het leren. Mijn werk is eigenlijk één grote ontdekkingsreis.

Met clownsmaatje Mast was ik bij een mevrouw die heel ver was in haar dementie. Ze lag helemaal opgekruld, in haar eigen wereldje. Mast begon zachtjes te neuriën, ik gaf het ritme aan met mijn shaker. Even leek het alsof er niets gebeurde, totdat we zagen dat ze met haar vinger zachtjes meetikte met het ritme. Zonder woorden ontstond er een moment van contact. 

Mijn clownspersonage Chico is een poëtische en naïeve clown, een beetje traag van begrip ook. Hij wil iets moois komen brengen, is erg van de lieve en zachte kant, klein spel.  

Van mezelf ben ik juist erg energiek. Dus soms moet ik mezelf ook afremmen, even diep ademhalen en dan pas die kamer in gaan, in rust. De tijd nemen om spel te laten ontstaan. Dat maakt me als persoon ook rustiger, het werkt door.