‘Zusjes Skye en Shae werden allebei opgenomen met ernstige benauwdheid’

“Ik ken de longklachten van mijn dochters al langer. Maar in oktober werd de benauwdheid van Skye wel heel extreem. Ze mocht gelukkig direct langskomen bij de huisarts, maar hij stuurde ons weer naar huis. ‘s Avonds werd het heftiger: haar borst trok in bij elke ademhaling. Heel eng om te zien. Bij de huisartsenpost werden we meteen doorverwezen naar het ziekenhuis, waar Skye direct extra zuurstof kreeg.

Skye moest in het ziekenhuis blijven, ze was zo ontzettend ziek. Ze moest ook nog eens in isolatie, omdat de artsen bang waren voor kruisbesmetting. Dat zorgde voor een praktisch probleem: ik ben een alleenstaande moeder en had ook nog een baby thuis. Gelukkig kon mijn eigen moeder bijspringen en is zij bij Skye in het ziekenhuis gebleven. Ik voelde me verscheurd, want allebei mijn dochters hadden me nodig.

Maar de volgende dag ging het bij Shae ook mis. Ook zij was enorm benauwd en via dezelfde weg kwam ze in het ziekenhuis terecht voor extra zuurstof. Ik ging enorm in de overlevingsstand, ik maakte me zoveel zorgen. Het enige voordeel was dat we nu weer samen waren, met z’n drieën. Ik hoefde niemand achter te laten.

Het bleek een uitputtingsslag. Skye was niet gewend om in zo’n groot bed te slapen, dus daar was ik enorm mee in de weer. Ook weigerde ze te eten of drinken dus ik was constant bezig haar daarin te stimuleren. En ondertussen was Shae ook nog eens erg ziek. Toen Skye zich iets beter begon te voelen werd vooral de kamer zelf een probleem. Ik kon wel even de gang op om koffie te halen, maar de kinderen konden geen kant op. De muren kwamen op ons af. Toen Skyes driftbuien terugkwamen, wist ik: oké, ze wordt beter, ze heeft weer energie!

En toen ineens vroeg de verpleging ons om het gordijntje van onze kamer omhoog te doen. Daar stonden CliniClowns Silly en Soes met een gitaartje muziek te maken. Ze dansten en zongen. Dat was echt een feest voor Skye, ik zag het aan haar gezicht. Daarna gingen ze voor de deur zitten, op ooghoogte van haar. Ze deden van alles samen. Een spelletje, tekenen op het raam.

Zelfs Shae, die een eindje verderop in haar bedje lag, kon een beetje meedoen, dat vond ik zo mooi. Ze gingen bijvoorbeeld tellen hoeveel mensen er in de kamer waren en dan draaide Skye zich even om naar Shae en noemde haar naam. De clowns betrokken haar erbij. Hoe klein en ziek ze ook was.

We zijn inmiddels weer allemaal thuis, beter en wel. Maar toen de CliniClowns langskwamen, was Skye even helemaal in het moment. Het was zo’n welkome afleiding! Ik kon echt aan haar zien dat ze het leuk vond. Wat een mooi werk. Ik denk dat ze hier veel kinderen heel gelukkig mee maken. Skye vond het in ieder geval geweldig.”