‘De clowns nemen de tijd en kijken wat een kind vraagt’

“Mijn dochter Suus van zestien is ernstig meervoudig beperkt. Door haar kwamen we in aanraking met de CliniClowns. Twee jaar geleden lag ze in het Utrechtse Wilhelmina Kinderziekenhuis voor een zware scoliose-operatie, haar rug moest rechtgezet. Ze kreeg infecties, had bloedtransfusies nodig en erg veel pijn. Toen liepen de CliniClowns haar kamer binnen. Ze maakten gekke geluidjes, zongen een simpel liedje en gaven haar aandacht. Ook al was ze er niet goed aan toe, ze maakte toch contact met ze en lachte zelfs, zo bijzonder. Er gebeurt eigenlijk altijd wel iets als de clowns er zijn. Magisch vind ik dat.

Het idee voor KDC AandachtsLab ontstond omdat mijn kind tekortkwam binnen de reguliere zorg. Als kleintje ging het prima, ze lag in het Kinderdagcentrum te snoezelen of in de box, een flesje op z’n tijd. Maar toen ze ouder werd, vertoonde ze zelfbeschadigend gedrag, op de groep kreeg ze gewoon niet genoeg tijd en aandacht. Toen zeiden we: ‘We gaan het zelf regelen.’

Het Aandachtslab bestaan nu vijf jaar. Er zitten hier dagelijks acht kinderen met een ernstig meervoudige beperking, met één begeleider per twee kinderen. Dat kan omdat we weinig overheadkosten hebben. Het bestuur werkt vrijwillig en we zetten sowieso ook vrijwilligers in voor ondersteunende taken. Al het geld dat binnenkomt gaat naar zorg. Daarnaast werven we veel fondsen waarmee we een prachtig pand met uitgebreide faciliteiten hebben gerealiseerd en zelfs een therapeutisch zwembad.

Toen we dit Kinderdagcentrum opzetten, was het haast vanzelfsprekend dat de CliniClowns hier zouden komen. Ze zijn er vanaf het begin, brengen veel vrolijkheid en blijdschap. Ze kennen de ingangetjes om contact te maken, bijvoorbeeld met behulp van een geluidje of voorwerp. Bij een liedje over visjes hebben ze schoonmaakhandschoenen als visjes bij zich die langs een arm of een wang strijken, heel zintuigelijk, dat werkt bij deze kinderen.

Het zijn geen kinderen die je ergens neerzet, je treedt voor ze op en klaar is Kees. En contact maken is ook niet vanzelfsprekend voor ze. Nabijheid, rust, de tijd nemen en goed kijken wat het kind vraagt, is echt noodzakelijk. En dat doen de clowns, ze spelen op maat.

We hebben een meisje dat bijna uit haar rolstoel springt van blijdschap als ze hen ziet, andere kinderen maken heel moeilijk of bijna geen contact. De CliniClowns lukt het echter wel. Zeker als ze een aantal keer achter elkaar wekelijks komen en de kinderen beter leren kennen. Dat weten ze: bij dit kind moet ik afstand houden, voor haar moeten we de tijd nemen, hij moet altijd lachen als er wordt geniest. Ze laten elk kind in hun waarde, er wordt niks geforceerd. Als een kind geen zin heeft, gaan ze weer naar de volgende en komen ze later wel even terug.

Mijn dochter moet ook altijd even aan de clowns wennen, maar daarna vindt ze het zo leuk. Een keer stond ze aan onze speciale statafel met een gat erin. Moes kwam opeens met zijn hoofd door het gat omhoog. Ze lag helemaal in een deuk. Die momenten zijn hartstikke waardevol. Wij vinden dat deze kinderen een mooi leven moeten hebben, de CliniClowns dragen daaraan bij. Elk kind geniet op zijn eigen manier en ook alle begeleiders genieten. De bezoeken zijn een feestje.”