‘Wij zijn er ook voor ouders’

Het was best even schrikken toen ik in het ziekenhuis dat meisje van elf zag, gevlucht uit Oekraïne. In de schuilkelders in haar thuisland liep ze een virus op, ze is zwaar ondervoed, heeft bijna geen tanden meer, ze praat niet. Als een klein, broodmager hoopje mens lag ze in dat grote ziekenhuisbed.

De tweede keer dat we langsgingen, dachten we: wat kunnen we brengen om haar dag een beetje mooier te maken? We studeerden een Oekraïens liedje in met behulp van YouTube. Toen ze dat hoorde, gingen haar ogen twinkelen: herkenning. Toen er ook nog een lach kwam, ontroerde me dat enorm. We boden even lucht, namen haar een kort moment mee uit die vervelende situatie. 

Soms vragen de zorgprofessionals ons specifiek bij bepaalde kinderen langs te gaan. Zoals bij dat meisje dat een baaldag had. We stapten haar kamer in, ze gierde vrijwel meteen van het lachen. We speelden extra lang voor haar omdat we voelden dat ze dat nodig had. Bij het afscheid zei ze: ik was down, maar door jullie heb ik een topdag. Ze had nu geen buikpijn meer door de stress maar van het lachen. Zelfs de verpleegkundigen kwamen ons bedanken.

Ik kwam bij toeval in aanraking met CliniClowns. Ik heb een musicalopleiding gedaan, toen ik een tijdje in Denemarken studeerde raakte ik bevriend met iemand die in Noorwegen als ziekenhuisclown werkt. Ze vertelde me er veel over en ik dacht meteen: dat is iets voor mij. Afgelopen september startte ik met de clownsopleiding en inmiddels draai ik volledig mee. Ik speel in ziekenhuizen in Venlo en Helmond en online op de CliniClowns App. Binnenkort speel ik ook voor kinderen met een beperking.

Het werk bevalt supergoed. In het ziekenhuis krijg je direct een reactie op je spel: een lach, een traan. Het gaat er ons niet om dat er ontzettend wordt gelachen, soms is een blik genoeg. Als CliniClown breng ik even wat afleiding in die kamer. Soms loop ik alleen maar langs, mensen kijken op, ze horen mijn muziekje. Dat ene ogenblik breekt toch de dag, spanning wordt doorbroken. Een moment van ontlading voor kind en voor ouders, want we zijn er ook voor hen.

We liepen zingend door een ziekenhuisgang toen een vrouw ons aansprak. Ze brak, we speelden net het liedje waarnaar ze vaak luisterde in een periode dat haar zoon slecht lag op de IC. We hebben het voor haar uitgespeeld, ze deed haar verhaal en toen was het goed. Ze voelde zich gezien. Net als dat meisje dat ons stond te bekijken tijdens het spel met een jongetje dat veel aandacht vroeg, we waren daardoor niet echt op haar gefocust. Maar even later rende ze naar me toe, ze knuffelde me, keek me aan en zei alleen maar: dank je wel. Zoveel pareltjes op een dag!

Als je net begint als CliniClown komt er veel op je af. Je staat constant aan, je moet scherp zijn, mensen aftasten, je aanpassen. Ik leer elke dag. In het spel heb je zoveel vrijheid: alles is mogelijk, klein spel, een zacht liedje maar ook een balletvoorstelling, een opera, een popliedje schrijven met een kind. Mijn clownspersonage houdt van uitpakken, waar dat kan. En van roze en glitters. Dat sloeg aan bij een meisje in het ziekenhuis in Veldhoven, ze droeg een kroontje en had mooie vlechten. We behandelden haar ook als een prinses: we bleven buigen, zelfs de artsen en verpleegkundigen bogen mee. Haar gezicht straalde alsof ze de beste dag van haar leven had.