Minder stress voor kinderen op de Downpoli: ‘Ze kunnen even ontprikkelen’

In het ziekenhuis van Alrijne draait het op de Downpoli om meer dan alleen medische zorg. Eén keer per jaar komen kinderen met het downsyndroom hier samen met hun ouders, om in een veilige en vertrouwde omgeving verschillende zorgverleners te ontmoeten; van de KNO- en kinderarts tot de fysiotherapeut en orthopedagoog.

Op deze dagen zijn CliniClowns Nop en Stoet vertrouwde gezichten. Zij spelen in de wachtruime en worden door de zorgprofessionals regelmatig ingeschakeld bij spannende onderzoeken of behandelingen. Ook geven zij tijdens teambesprekingen input naar aanleiding van hun observaties, die bijdraagt aan een goed advies aan de ouders over hun kind.

Een ontprikkelmoment

Toen het idee werd geopperd dat de CliniClowns een rol zouden spelen op de Downpoli, was orthopedagoog Nynke terughoudend, vertelt ze eerlijk. “Kinderen met het downsyndroom raken snel overprikkeld, omdat de wereld structureel te snel voor ze gaat en er komt al zoveel op ze af zo’n dag. En dan komt er nog een prikkel bij. Dat was mijn eerste indruk.”

Toch zag Nynke al snel iets anders gebeuren: “Doordat Nop en Stoet echt kunnen inzoomen op de sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind, helpen ze emoties te reguleren. Het is dus juist een ontprikkelmoment. Kinderen kunnen even alle spanning loslaten en gewoon zijn wie ze zijn.”

Jimi-Jaey’s lange dag

Iedere keer als Jimi-Jaey naar de Downpoli moet, weet zijn moeder Anne Wil dat het een lange dag gaat worden. “Het bezoek aan de Downpoli is altijd intensief”, vertelt ze. “We vertrekken vroeg in de ochtend en zijn pas laat weer thuis. We gaan van de ene afspraak naar de andere.”  

Volgens Anne Wil moet haar zoon dan ook altijd even ontdooien als hij binnenkomt op de poli. “In het begin is hij in zichzelf gekeerd. Het is gewoon veel voor hem op zo’n dag.”

Als Jimi-Jaey in de wachtkamer in zijn eigen wereldje achter de spelcomputer zit, komen CliniClowns Nop en Stoet binnen. Nop pakt haar mondharmonica. Op het moment dat ze begint te spelen, kijkt Jimi-Jaey meteen om. Zijn nieuwsgierigheid is gewekt. “Hij reageerde op de clowns en begon meer contact te maken. Langzaam zag ik hem ontdooien, heel mooi om te zien”, blikt Anne Wil terug.

Verzet

Aan het eind van de lange dag, als er al zoveel op hem afgekomen is, moet Jimi-Jaey nog langs bij de kinderarts. Hij ziet ertegenop. Anne Wil merkt het meteen: haar zoon staat om het hoekje, met zijn gezicht tegen de muur. Hij wil echt niet.

Stoet loopt voorzichtig naar hem toe. “Zeg Jimi-Jaey, zou jij misschien een balletje de kamer in willen gooien voor mij?” vraagt ze zacht. Dat wil hij wel! En zo gebeurt het: spelenderwijs – met een stuiterend balletje als ingang – stapt hij tóch naar binnen. De spanning glijdt van hem af. Hij is gewoon weer even kind.

Minder stress

De samenwerking tussen het de zorgmedewerkers van het ziekenhuis van Alrijne en CliniClowns laat zien hoe zorg en spel elkaar kunnen versterken. Door spelenderwijs contact te maken en aan te sluiten op het niveau van het kind, ervaren kinderen minder stress of angst. Zo kunnen zorgprofessionals het onderzoek of de behandeling eenvoudiger uitvoeren én lukt het om alles op één middag te doen in plaats van verschillende afspraken op verschillende dagen.