‘Ik heb vaak gedacht dat ze dood zou gaan’

“In augustus vorig jaar zag ik op foto’s van Yinthe dat haar ene oog kleiner was dan het andere. Ik vroeg aan mijn man en familie of zij het ook zagen, maar dat zagen ze niet zo direct. Toch had ik het gevoel dat het niet klopte. Uiteindelijk is er in Stadskanaal een scan gemaakt. Op de scan was een tumor van drie centimeter doorsnee te zien. Die tumor drukte de schedel van Yinthe naar voren en haar ooglid naar beneden. 

Toen het woord ‘tumor’ viel, schrok ik enorm. We werden van Stadskanaal doorverwezen naar Groningen en uiteindelijk door naar het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Daar konden de artsen zonder operatie nog steeds niet zeggen of het om een kwaad-of goedaardige tumor ging.

We moesten er lang op wachten; drie maanden lang hoopten we elke week op een bericht van de artsen met een verlossend antwoord. Dat bleef uit, zelfs na de operatie. Nóg drie weken hebben we in spanning gezeten, tot haar schedelbot en een stukje van de tumor onderzocht was. Dat was slopend.

De hele periode heeft heel veel impact gehad. Ik stond in overlevingsstand. Het is een soort mechanisme, heel gek. Het schiet voortdurend door je hoofd. Ik heb vaak aan de mogelijkheid gedacht dat ze dood zou kunnen gaan, ik had er ook nachtmerries over. Je haalt je van alles in je hoofd. Nu ik terugkijk, weet ik eigenlijk niet hoe ik dat heb doorstaan. 

Voor Yinthe maakten we van elk bezoek in het ziekenhuis een feestje. We zorgden dat het een positieve ervaring voor haar werd, ondanks de onderzoeken. Eind oktober was het eindelijk zover: Yinthe werd geopereerd. Toen we aankwamen in het ziekenhuis kreeg ze al snel te horen dat ze een prikje zou krijgen, dat was schrikken voor haar. Ze had ook nog geen tijd gehad om te wennen aan de vreemde kamer, dus ze was ontzettend verdrietig en bang.

Op dat moment zag ik de CliniClowns voorbijlopen. Ik heb ze gevraagd of ze alsjeblieft bij Yinthe wilden komen spelen. En ze speelden zo leuk. De clowns spiegelden haar waardoor het grappig werd. Na nog geen vijf minuten was Yinthe weer helemaal vrolijk en liep ze over de gang grapjes te maken. Dat was een heel positief begin, heel fijn.

Tijdens de operatie was het plan om de tumor te verwijderen. Dit is helaas niet gelukt. Wel hebben ze een biopt kunnen nemen. En daarom weten we nu eindelijk, na een veel te lange periode van wachten, dat het een goedaardige tumor is. Door de plek waar de tumor zit is het een vrij unieke situatie, er is geen kant-en-klare oplossing. Er wordt nu landelijk overlegd.

In februari kwamen we terug in het Erasmus voor een scan. Precies dezelfde CliniClowns speelden weer op de gang. Het was zo leuk, want ze herkenden Yinthe gelijk en zij herkende hen. Ze stapte meteen op de clowns af. Het was mooi om opnieuw een bezoek zo af te kunnen sluiten.  

De CliniClowns zijn wat mij betreft echt een noodzakelijk onderdeel van het ziekenhuis. Het maakt voor je kind, maar ook voor jezelf als ouder, zo’n verschil. De manier waarop ze je kind weer blij maken, dat doe je ze echt niet na en daar heb je ook de energie niet voor. Yinthe vond het zelfs zo leuk dat ze nog een keer naar het ziekenhuis wil. Dat doet me erg goed. Een positieve herinnering die blijft hangen, heel mooi.”