Foleo en Bob voeren een dansvoorstelling op voor Chloé, die voor onderzoek in het ziekenhuis is. Bob speelt op zijn ukelele en Foleo probeert wat danspasjes, maar knalt dan vol tegen een stoel. Chloé giechelt. “We moeten hier melding van maken Bob”, zegt Foleo ernstig. Na nieuwe dansbewegingen stoot Foleo hard tegen de prullenbak. En hoppa, een schuiver tegen de kast. “Bots!”, roept Chloé enthousiast. De clowns maken er op haar aanwijzingen één grote kettingbotsing van. Chloé schatert. “Ik heb haar in tijden niet zo hard horen lachen”, zegt haar moeder Michelle.
Boos
Eindelijk een vrolijk moment na een heftige periode. In juni vorig jaar vierde het gezin van voormalig topskiester Michelle van Herwerden en FC Groningen-speler Bart van Hintum zorgeloos vakantie op Ibiza. In de tweede week viel wel op dat Chloé die spierwitte toet bleef houden, ondanks het mediterrane zonnetje. Ze at weinig en had opvallend veel blauwe plekken. “Ik heb het woord leukemie toen zelfs genoemd”, vertelt Michelle. “Ik werd boos op mezelf. Mijn kind krijgt dat niet, denk je nog.”
Diagnose
Eenmaal thuis stuurde de huisarts hen meteen door. In het UMCG werd ernstige bloedarmoede gecon-stateerd. “Toen wist ik eigenlijk al dat het mis was, al blijf je hopen op een virusje.” Maar nee: Chloé moest met spoed naar het Prinses Máxima Centrum. Daar volgde de diagnose acute lymfatische leukemie (ALL). Het behandeltraject startte meteen. Gelukkig sloegen de behandelingen aan.
Geef een zorgeloos moment voor kinderen als Chloé
Kracht
“Het allerergste is de onzekerheid”, vindt Michelle. “Maar gelukkig hoorden we dat het ging om de best behandelbare vorm met hoge genezingskans. Toen viel er een last van onze schouders. Na twee weken waren de leukemiecellen in haar bloed al gedaald. Dat gaf zoveel kracht.” In november volgde een onderhoudsfase van anderhalf jaar, met gelukkig minder medicatie en chemo’s.
De lach die Chloé laat doorzetten
Haar dochter, die normaal vooral bezig is met eenhoorns, zeemeerminnen en prinsessen, liet alle infusen en behandelingen gelaten toe, vertelt Michelle. “Nu gaat ze wat vaker in de weerstand, ze weet inmiddels wat er gaat komen in het ziekenhuis.” Dat maakt het extra fijn dat de CliniClowns langskomen. De eerste keer in Utrecht was ze nog wat angstig. “Dat losten de clowns heel mooi op. Ze speelden door het raam buiten haar kamer, tekenden op de ruiten en bliezen enorme bellen. Chloé is er nog van onder de indruk.”
Nu het ijs gebroken is, zoekt Chloé de clowns meteen op als ze in het ziekenhuis is. “Het is zo fijn als je je kind ziet lachen, je vergeet dan even alle narigheid”, zegt Michelle. “Het enige wat je wil, is dat je dochter vrolijk is. Fantastisch dat de CliniClowns haar zoveel plezier brengen. In deze nachtmerrie is haar lach goud waard.”