‘Ze nemen een hoop stress weg bij Daan’

Daan staat stijf van de stress. Hij moet straks onder narcose vanwege een MRI-scan. En dat vindt hij echt drie keer niks. Zijn gezicht staat strak, zijn wangetjes zijn vuurrood. Op de gang voelen ook CliniClowns Pom en Tino de spanning haarfijn aan. Ze blijven er in het zicht van Daan spelen, op veilige afstand. Tino blaast prachtige bellen, Pom kijkt vol ontzag toe. Wat mooi! Daans blik volgt inmiddels gebiologeerd de glanzende bellen die door de ziekenhuisgang zweven. Zijn lachje is voor de clowns het sein om rustig zijn kamer in te lopen.

Het ijs is gebroken, Daan grinnikt als Tino de bellen zijn kant op blaast. Pom probeert ze voorzichtig op te vangen. Nee joh, dít is veel leuker, laat Daan zien. Met zijn vinger prikt hij in de bellen, een voor een spatten ze kapot. “Pok. Plop”, zegt Daan. “Wow”, zegt moeder Monique. Pom doet mee met Daans spel, Tino blaast behulpzaam nog grotere bellen. Pok. Plop. Met z’n drieën hebben ze de grootste lol. Moeder Monique straalt. “Dit is zo mooi. Daan was net supergespannen. De clowns halen hem er even uit, hij is gewoon weer een kind dat lekker in het spel duikt.”

Ze vertelt dat Daan vaker een scan krijgt. Als baby van negen maanden kreeg hij opeens een waterhoofd. “We ontdekten het doordat zijn motoriek achteruitging”, vertelt Monique. “Opeens kon hij niet meer zitten. Ook optrekken in de box lukte niet meer.” Op het consultatiebureau bleek zijn hoofdomtrek extreem gegroeid. “Als je dan met spoed wordt doorgestuurd naar het Radboudumc zakt de grond onder je voeten vandaan.” Na een spoedoperatie voert een drain nu Daans overtollige hersenvocht af. Een scan wees vervolgens uit dat er ook nog drie cystes in zijn hoofd zaten. “Eentje is verwijderd, de andere twee zitten op een risicovolle plek. Zolang hij daar geen last van heeft, blijven ze zitten. Met een scan wordt steeds gecheckt hoe het gaat. Het is afwachten of er beschadigingen zijn, maar het is gelukkig allemaal bijna stabiel.”

Dat de clowns er vandaag waren, maakte echt het verschil, vindt Monique. “Ze namen een hoop stress weg. Toen hij klein was moest hij in de houdgreep voor het narcosekapje. Daar heeft hij zelfs traumatherapie voor gehad. Nu was hij goed voorbereid, maar zo’n scan blijft lastig.” Ellen ter Braak, alias CliniClown Pom: “Dat we konden bijdragen aan minder stress is echt een cadeautje. We begonnen het spel op afstand omdat Daan zoveel spanning uitstraalde. Toen we zagen dat hij van het spel genoot, was dat een ‘go’ om ons spel uit te bouwen.” Ellen zag Daan groeien doordat hij zelf bedacht dat je bellen ook kunt doorprikken. “Bellen scheppen vaker ruimte, blazen geeft letterlijk lucht. Je ademt even goed uit, dan ontstaat als vanzelf ontspanning.”

Dit verhaal is geschreven in 2020.