×

‘Het is echt contact van mens tot mens’

CliniClowns en mensen met dementie? Corrie van Wijk, welzijnsmedewerkster in het Rotterdamse zorgcentrum Het Havenlicht, was sceptisch over die combinatie. Maar na een clownsbezoek was ze om: “Ik zag zulke bijzondere dingen gebeuren.” Ze vertelt erover in dit verhaal. 

"Wat me als eerste opviel toen CliniClowns Toni en Bes de afdeling opkwamen, was dat het zo vertrouwd voelde. Alsof ze hier al jaren komen, totaal niet raar of onwennig. Ik was ook verrast door de interactie met de bewoners. Toen Bes op haar trekharmonica begon te spelen zong iedereen mee, ook bewoners met wie je doorgaans minder snel contact krijgt. In de huiskamer stootten de clowns iets om. Een mevrouw zei meteen, op een lieve toon: "Oh jee, ga maar eens kijken wat de schade is. En als je dat weet, vertel je het me, dan betalen we het met elkaar."

Ook daarna zag ik voortdurend bijzondere dingen ontstaan als de clowns langskwamen. Zo vroegen ze een bewoonster die doof is hoe ze heette. Ze maakte meteen een grapje: “Ik ben Fientje van Appelsientje”, ze had de grootste lol. En op de vraag of ze een foto van de clown wilde, zei ze: “Nee hoor, mijn man wordt boos als ik een ander boven mijn bed hang.” 

Geef mensen met dementie de lach die doet leven.

Muziek als ingang

CliniClown Bes aaide een andere mevrouw, die ver is in haar dementie, rustig met een sjaaltje over haar hand. De vrouw pakte het sjaaltje en liet dat door haar handen glijden. Dat was genoeg, ze lieten haar begaan. Ze vond het prettig, dat zag je. Een andere bewoonster bleef eerst op de achtergrond, maar ging daarna mee in het spel. Zij heeft altijd een mondharmonica in haar mandje liggen. Toen Bes en Toni op hun harmonica begonnen te spelen, speelden ze samen met haar een deuntje op de gang. 

Positief verrast

Het bezoek was voor iedere bewoner fijn om mee te maken, ook voor de mensen die nog aan het begin van hun ziekte zijn. Zo had ik een mooi gesprek met een mevrouw die zei: “Ik vond het wel meer voor kinderen.” Toen vroeg ik: “Maar vond u het bezoek wel fijn?” “Ja, dat zeker.” En zo raakten we in gesprek over wat de CliniClowns nog meer doen, voor zieke kinderen bijvoorbeeld. 

Ik ben heel positief verrast. Ik dacht: nu snap ik wat de collega’s bedoelen. Het is gewoon lastig onder woorden te brengen hoe bijzonder dit is, je moet het meemaken. Het is echt contact van mens tot mens. Wat mij betreft blijven de CliniClowns hier komen. 

Laat jij mensen met dementie zich weer even echt gezien voelen?