‘Zo ontroerend om te zien hoe hij contact wist te maken’

“Onlangs stonden CliniClowns Zabor en Tino voor de deur”, zegt Gery. “Zabor had zijn accordeon mee. Een bewoner kwam al snel naar buiten. Hij zong vroeger zelf in een koor en wees meteen naar de accordeon. Zabor speelde, Tino zong en meneer begon luidkeels mee te zingen. Hij genoot intens.”

Lidian: “Er gebeuren altijd bijzondere dingen als de clowns komen. Laatst waren ze bij een bewoonster met dementie in een behoorlijk vergevorderd stadium. Zij was druk in de weer met een kopje, schoteltje en lepeltje. Tino ging naast haar zitten. Er ontstond een heel spel rond dat kopje, ze gingen er samen in op. Opeens sprong Tino op: ‘We hebben het, we hebben het!’ Die vrouw straalde helemaal. Wát ze hadden wist niemand, dat maakte niet uit. Zo ontroerend om te zien hoe Tino contact wist te maken, met niets eigenlijk.” 

“In het begin van de coronaperiode kwamen de clowns hier voor het eerst”, vertelt Gery. “Ze speelden buiten, voor de ramen. We dachten: laten we het eens proberen. Hun bezoek sloeg meteen aan. Heerde is flink getroffen door corona, we hebben veel inwoners van Heerde en bewoners van onze locaties verloren. Het was zo mooi dat er in die tijd weer even gelachen kon worden.”

Lidian: “We zagen dat ze op een mooie, natuurlijke manier contact maken met de mensen. Ook met bewoners met wie dat vaak niet meer goed lukt, en zonder zich op te dringen. Als iemand er niet open voor staat, voelen ze dat meteen aan. Daarin merk je dat je te maken hebt met professionals. De clowns hebben aan een woord of gebaar genoeg.”

“Ik vind het heerlijk om te zien hoe bewoners soms onbedaarlijk schateren”, vertelt Gery. “Zoals laatst, om Tino met zijn slordig geknoopte stropdas. Hij zei tegen een bewoonster: ‘Ik kom me zo aan u voorstellen, ik zorg dat ik er netjes uitzie.’ Zij ging er al helemaal voor zitten. Zabor hielp met strikken, dat liep helemaal fout. Die mevrouw viel bijna van haar stoel van het lachen.”

Lidian: “Een van onze bewoonsters vindt hen hartstikke leuk, maar toch merk je dat ze ook denkt: clowns? Daar ga je als volwassene toch niet om lachen? Ze blijft maar terugkomen om te kijken en te lachen en dan is ze weer weg.” Gery vult haar collega aan: “De clowns brengen vrolijkheid en reuring. Bewoners krijgen individueel aandacht, ze worden echt gezien. Ze mogen zijn wie ze zijn. Niets is raar, de clowns zijn heerlijk onbevangen. Eigenlijk zijn ze onmisbaar.”

Ook al hebben de bewoners geheugenproblemen; Lidian weet zeker dat de CliniClowns inmiddels vertrouwd voelen voor de bewoners: “Ik zou het leuk vinden om eens een workshop voor onze medewerkers te organiseren waarin de clowns laten zien wat de effecten zijn van hun spel. Dat ook medewerkers die misschien nog wat sceptisch zijn, inzien dat het spel meer is dan even een gezellig moment.”