×

‘Als ze begint te zingen, valt iedereen stil’

De liefde voor muziek zorgde voor een bijzondere band tussen mevrouw Van der Velden en CliniClowns Lou en Bonkie. “Wij genieten elke keer intens.”

Er schalt een melodieuze stem over de gang van woonzorgcentrum Sonneburgh in Rotterdam. Een opvallend geoefende oude stem, met veel diepte en een groot bereik. “Diep in mijn hart, is er maar één, dat ben jij, jij bent toch alles voor mij, zul jij dat nooit vergeten?” Op haar kamer zit mevrouw Van der Velden zingend in haar vaste stoel bij het raam. Aan haar voeten CliniClown Lou, die met open mond naar haar luistert. Clown Bonkie neuriet - zittend aan tafel - zachtjes mee, terwijl ze op haar ukelele tokkelt.

Band

Mevrouw is een lokale beroemdheid die veel in en om de stad optrad. Sinds een jaar woont ze in het zorgcentrum, waar Lou en Bonkie eens in de twee weken spelen voor de bewoners met dementie. Het klikte meteen tussen de drie, de liefde voor muziek zorgt voor een speciale band. Ze zingen veel samen, maar de clowns zijn ook dol op haar verhalen over vroeger.

Niki (clown Bonkie): “We wisten aanvankelijk niet dat ze zangeres is geweest. We liepen eens binnen toen ik ‘You are my sunshine’ speelde, we kenden alleen het eerste couplet. Opeens zong zij door. We werden compleet overvallen door haar talent en stonden met tranen in de ogen van ontroering te luisteren. Vervolgens heeft ze ons het tweede couplet geleerd. We spelen niet dat we onder de indruk zijn van haar zangkunsten en haar liedkennis.”

Geef zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier

Liedjesles

Mevrouw Van der Velden zingt met Cliniclowns Lou en Bonkie.

Ook tijdens dit bezoek krijgen de clowns liedjesles. Met ‘Witte rozen’, een tranentrekker over een jongetje dat zijn moeder en zusje verliest, kreeg mevrouw vroeger haar publiek steevast aan het huilen. Nu schrijft Bonkie de tekst keurig op, en oefenen ze de melodie. Ze lachen en kletsen, mevrouw straalt. Martine (clown Lou): “Ze voelt weer erkenning voor dat stukje van zichzelf dat voor haar zo belangrijk was en is. Daar geniet ze van. Ze is altijd zo trots, je voelt aan alles echt dat ze een bijzondere geschiedenis heeft.”

Niki (clown Bonkie): “Als ze begint te zingen valt iedereen stil. Er zit een ruisje op haar stem door de ouderdom, maar ze haalt wel alle noten. Juist dat ruisje maakt het zo ontroerend. Wij genieten elke keer intens.”

Vrij

Het ene liedje na het andere passeert deze ochtend de revue. De clowns hangen aan mevrouws lippen als ze af en toe teruggaat in de tijd. Martine: “Dan gaat ze graven en komt ze weer bij een heel ander liedje uit. Het contact met haar is heel vrij, om een of andere reden zitten we altijd samen te giebelen.” 

Als ze het liedje nog een keer helemaal zingen, blijven allerlei bewoners vol ontzag staan luisteren op de gang. Muziek zorgt ook hier voor verbinding. Dan is het weer tijd voor afscheid. Voor volgende keer beloven de clowns weer een nieuw liedje in te studeren. “Ja leuk”, lacht mevrouw.

Geef zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier