‘De vrijheid van het spelen brengt elke dag weer iets bijzonders’

Kees is met zijn dertien jaar een beer van een vent. De jongen verblijft in een instelling voor kinderen met een verstandelijke beperking en gedragsproblemen. Hij is snel overprikkeld, niet goed te handhaven in de groep en zit dus voortdurend met begeleiders in isolatie. Maar de klik met de CliniClowns was er vanaf dag één. Bij de clowns is hij zacht, toegankelijk en ontspannen. “In het begin waren we nog wat voorzichtig, maar het spel wordt vrijer”, vertelt Henk de Wit (Bums). “Op de momenten dat hij wat spanning opbouwt, doet een groepsknuffel wonderen.”

Vandaag maak Kees een portrettekening van Bums. Grinnikend worden er flink wat pukkels getekend. En raar haar. En een plasbroek. Oké, een drol kan er ook nog wel bij. Als Kees het eindresultaat showt, is Bums opgetogen. “Ja, dat ben ik helemaal. Hoe ken jij mijn drollen? En mijn pukkels, zó goed opgemerkt! Clown Moon is ook goed gelukt.” Kees is blij en verbaasd tegelijk. Complimentjes is hij vanwege zijn gedragsproblemen niet gewend. Zijn reactie is weer zo’n moment waarop Henk beseft: hier doe ik het voor. Voordat hij in 2009 bij CliniClowns begon, werkte hij jaren als stedenbouwkundige. Clownerie was toen al zijn ‘hobby-plus’: “Ik was er hele weekenden zoet mee.”

Na de komst van zijn dochter met een beperking, daagde het verlangen om zijn horizon te verleggen. “Een zorgintensief kind hebben, verandert je”, zegt Henk. “Je maakt elk stapje in de ontwikkeling nog bewuster mee. Er is veel extra zorg nodig, ik merkte dat dat goed bij me paste.” Het begon te borrelen: zou de combinatie clownerie en zorg haalbaar zijn? Henk auditeerde bij CliniClowns en werd aangenomen. “Bums is de durfal-versie van mezelf”, vertelt hij. “Ik ben redelijk ingetogen en evenwichtig, maar die ondeugende Bums vliegt alle kanten op. Hij werkt zich vaak in de problemen omdat hij vindt dat hij alles kan.”

Henk speelt in instellingen en ziekenhuizen. Hij geeft clownerie-les en is bij CliniClowns inmiddels ook werkzaam als coach voor collega’s die even een zetje kunnen gebruiken. Hij zit vol bijzondere verhalen. Via de CliniClowns App kwam hij bijvoorbeeld weer in contact met Noortje, een meisje voor wie hij tien jaar lang speelde in het ziekenhuis als ze voor chemo’s kwam. “Ik speelde op de ukelele voor haar en haar ouders een zelfbedacht liedje, daarna speelde ze voor mij op haar gitaar een stukje flamenco.”
 
Zijn werk maakt hem blij. “Laatst bezocht ik mensen met dementie. We beleefden samen een mooi theatraal avontuur. De bewoners volgden misschien niet het hele verhaal, maar ze waren er echt bíj. De kracht van het spel is magisch. De vrijheid van het spelen brengt elke dag iets bijzonders. Niets moet, alles mag en kan. Juist dat doelloze schept ruimte, daarin ontstaan de mooiste dingen.”