‘Als ik de foto’s laat zien weet ze er altijd weer over te vertellen’

Bij de twintigweken echo werd duidelijk dat haar dochter Amy geboren zou worden met een hartafwijking. De vele operaties en complicaties zorgden helaas voor hersenschade. “In het dagelijks leven zijn er best wat dingen lastiger voor haar en die worden nu extra duidelijk omdat ze ouder wordt. Zelf merkt Amy ook dat sommige dingen haar niet lukken die andere (gezonde) kinderen wel kunnen”, vertelt Cicely.

De eerste tweeëneenhalf jaar van haar leven moest Amy zo vaak naar het ziekenhuis dat Cicely en haar gezin regelmatig in het Ronald McDonald Huis verbleven. Gelukkig kijkt Cicely met een warm gevoel terug op deze periode. “We hebben er allemaal geen nare herinneringen aan, hoe heftig die tijd ook was.”

Ook nu nog moet haar dochter Amy regelmatig naar het ziekenhuis voor controles, onderzoeken en revalidatie. De positieve instelling van haar ouders zorgt ervoor dat deze bezoeken helemaal niet als vervelend worden ervaren. “Niemand raakt in de stress als we hier zeggen dat we weer naar het ziekenhuis gaan. Amy weet niet beter. Ze is het vanaf het begin af aan al gewend.”

Als baby heeft Amy heel lang op de IC gelegen. De CliniClowns kwamen hier af en toe voorbij en later op de gewone verpleeg afdeling bleven ze bezoekjes brengen. “We zagen als ouders hoe de clowns op een andere kamers met oudere kinderen grappig naar binnen slopen of door het raam keken. Ook al zaten de kinderen in eerste instantie sip in hun bedje, zodra een CliniClown binnenkwam veerden ze helemaal op. Je zag gelijk lachende gezichten.”

Zelf genoot Cicely immens van de clowns om haar heen. “Zelfs als buitenstaander kan je er helemaal door geraakt en meegesleept worden. Zeker als je met je kind in het ziekenhuis zit en je ziet wat de CliniClowns doen.”

“In het ziekenhuis keek ze altijd naar wat de clowns deden. Als ze grapjes maakten moest Amy hard lachen,” vertelt Cicely. “Amy wilde ze wel volgen, maar aan bed vond ze het toch nog wel een beetje spannend.” Zodra de clowns de kamer verlieten liep ze snel naar de deuropening. “Waar gaan die clowns heen?” vroeg Amy nieuwsgierig. Bij elk bezoekje begonnen die geinige clowns meer en meer te wennen.

Op school komt er regelmatig een CliniClown met zijn autootje het schoolplein over rijden. Cicely: “Je hoort de kinderen dan alleen maar keihard lachen. Als ik de foto’s laat zien weet Amy er altijd weer veel over te vertellen. Dat vergeet ze zeker niet.” Helemaal de laatste jaren is haar spanning verdwenen als sneeuw voor zon. “Stel dat ze nu weer naar het ziekenhuis zou moeten zou het weer dikke mik zijn. Dat is helemaal veranderd wat dat betreft.”