De feestneus van Maria
-
- Blog
- Ervaringsdeskundigen
- De feestneus van Maria
CliniClowns Bidoe en Foleo schuifelen de stille woonkamer in van verzorgingshuis Avondlicht in Herwijnen. De bewoners zitten net aan de koffie. Een duttende mevrouw in een zachtgroen vest is meteen klaarwakker als ze de clownsstemmen hoort. Ze lacht hen toe: “Wat een mooie neuzen. Ik heb geen feestneus, maar ik hou wel van een feestje.” Foleo knielt beleefd naast haar neer, hij stelt zich voor. “Jullie raden vast niet hoe ík heet” plaagt ze. Bidoe waagt een gokje. “Ehhh..Maria?” “Hendrika Maria. In één keer goed.” “Knap van ‘m.” knikt Maria’s overbuurvrouw. Ook andere bewoners volgen de clowns nu met geïnteresseerde blikken.
Ze lacht hen toe: “Wat een mooie neuzen. Ik heb geen feestneus, maar ik hou wel van een feestje.” Foleo knielt beleefd naast haar neer, hij stelt zich voor. “Jullie raden vast niet hoe ík heet” plaagt ze. Bidoe waagt een gokje. “Ehhh..Maria?” “Hendrika Maria. In één keer goed.” “Knap van ‘m.” knikt Maria’s overbuurvrouw. Ook andere bewoners volgen de clowns nu met geïnteresseerde blikken.
Foleo haalt een rode neus uit zijn zak. “Mijn reserveneus.” legt hij uit. “Nóg een feestneus. Jullie boffen maar.” zegt Maria. Foleo legt de neus voor haar op tafel. Meteen blaast Bidoe deze tussen de kopjes door, recht in de handen van Maria’s overbuurvrouw. Zij tikt ‘m door naar de mevrouw naast haar. Zo schieten de handen het balletje heen en weer in een enthousiast potje tafelvoetbal.

Maria verdedigt haar kopje met verve tegen het rode balletje. Vrijwel alle bewoners doen mee met het vrolijke spel. Hier een pegel tegen het koekblik, daar een knal tegen de suikerpot. Mijnheer Ad, die net nog volkomen in zichzelf gekeerd naast Maria zat, oogst applaus als hij het balletje in een keer opvangt. De verzorgsters kijken van een afstandje glimlachend toe. “Mooi om te zien dat onze bewoners zo’n plezier hebben”, zegt één van hen. “Er ontstaat hier door de clowns op slag een totaal andere dynamiek.”
Als rustige afsluiting tokkelt Bidoe nog wat nostalgisch liedjes op zijn ukelele. “Muziek heeft vaak zo’n mooi effect op mensen met dementie”, zegt hij. Ook hier zingen of neuriën veel bewoners spontaan mee. “Mien waar is mijn feestneus”, zingt Foleo, als Maria herhaalt dat ze ook zo’n rode neus wil hebben. Voorzichtig zet hij haar de clownsneus op. “Staat ie me goed?”, vraagt ze haar medebewoners. Haar overbuurvrouw steekt een duim op. “En nu een afscheidszoen. Eéntje”, zegt de overbuurvrouw streng. “Eéntje dan”, zegt ook Maria met een lief lachje. Foleo zoent Maria lichtjes op de wang. “Nou, leuke wedstrijd”, knipoogt ze vrolijk. “Zo”, besluit haar overbuurvrouw dan: “Klaar is klaar.” De clowns lopen al tokkelend naar de gang. Maria kijkt hen na, een zachte glimlach om haar mond.