×

‘Het was heerlijk om even weg te dromen’

Tom (1) werd op 3 mei 2019 geboren met een zeldzame hartaandoening. Jaarlijks worden er ongeveer 50 kinderen met deze aandoening geboren in Nederland. Er volgde een heftige tijd in het ziekenhuis. Toch kijkt zijn moeder Sabine met warme gevoelens terug op deze periode.

Tom met slangetjes

Bij de 20 weken-echo werd ontdekt dat Tom een transpositie van de grote vaten had. Dat houdt in dat de longslagader en aorta verkeerd om aan zijn gelegd. Sabine moest bevallen in het Erasmus MC-Sophia‎ in Rotterdam. Toen Tom geboren werd moest hij meteen naar de Intensive Care en op zijn vijfde levensdag onderging hij een openhartoperatie die niet geheel vlekkeloos verliep. “Hij is een paar dagen kunstmatig in leven gehouden. Dit was een vreselijke tijd”, vertelt Sabine.

De liefde van het ziekenhuispersoneel

“Het klinkt heel raar, maar de tijd in het ziekenhuis voelde toch ook heel warm. Ik vind het fijn als ik terugkom op de IC, ik voel me daar prettig. Ik heb geen kraamtijd gehad met Tom, dus het ziekenhuispersoneel voelde voor mij als mijn ouders, broers, zussen, ooms, tantes en vrienden.” Na de periode op de Intensive Care gingen Tom en Sabine naar de High Care en, na daar een paar dagen te hebben gelegen, naar de Medium Care. Vervolgens mochten ze gelukkig na zes weken weer naar huis.

Laat kinderen zoals Tom even hun angsten of verdriet vergeten.

Warm bezoek

Een welkome afwisseling tijdens  hun verblijf in het ziekenhuis was het bezoek van de CliniClowns. “Opeens hoorde ik het geluid van een mondharmonica. Dat geluid bracht me terug naar mijn kindertijd, naar mijn opa die graag op de mondharmonica speelde. En toen de clowns de afdeling op kwamen, was het heerlijk om weg te zijn uit de stressvolle omgeving. Ze speelden of ze een ruzie hadden om wie er met de zuurstofstang mocht lopen. Allebei deden ze het telkens fout, dus dat was erg grappig om te zien.”
 
“Het was heel fijn om even weg te dromen”, vertelt Sabine, die Tom tijdens het bezoek in haar armen had. “Hij was heel relaxed en je zag dat hij goed in zijn vel zat. Het was een gekke dag want mijn dochter was die dag ook jarig, maar ik bleef uiteraard bij Tom. Dat voelde wel een beetje dubbel.”

Als team

Tom samen met zijn zusje

Inmiddels gaat het gelukkig goed met Tom. “Zijn ontwikkeling is goed. Natuurlijk heeft Tom geen hart zoals hij zou moeten hebben. Hij heeft een lekkende hartklep en een vernauwde longslagader. Tom zal altijd een hartpatiënt blijven”, vertelt Sabine verder. Ze kan positief naar de foto’s kijken van de tijd dat ze met Tom in het ziekenhuis lag, terwijl haar partner juist vol schiet als hij die foto’s ziet. “Wat ons vooral sterk heeft gehouden, is dat we als team hebben geacteerd. En we hebben Tom verteld over ons huis, familie, vrienden en de reizen die we willen maken. Die visualisatie en positieve gedachten heeft ons en Tom echt wel gered.”

Help jij mee zodat we nog meer zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier kunnen bezorgen?