×

'Over ziek zijn gaat het even totaal niet'

De CliniClowns vrolijkten Kay* op in de jaren dat hij werd behandeld voor Neuroblastoom. Zijn moeder blikt terug naar de momenten dat de clowns bij hem langskwamen. Marjolein: “Hoe ziek Kay ook was, de clowns konden niet gek genoeg doen."

Een peuter rolt vrolijk een bal over de ziekenhuisgang in de richting van CliniClowns Jop en Kers. Net zat hij nog heel verlegen achter zijn kamerdeur naar hen te staren. Marjolein, senior kinderverpleegkundige in het Haarlemse Spaarne Gasthuis, geniet van de aanblik. Zij weet als geen ander hoe belangrijk de clowns kunnen zijn.

De band ging diep

Haar zoontje, Kay die in 2016 overleed, was nog maar net drie jaar toen Neuroblastoom (kinderkanker) werd geconstateerd bij de kleine jongen. In de jaren na deze diagnose volgden reeksen chemo’s, operaties en intensieve behandelingen vanwege complicaties. Een zware tijd waarin de CliniClowns een verlichtende rol hadden. Marjolein: “De clowns wisten precies wat hij leuk vond, waar hij om moest lachen en hoe ze hem konden afleiden. Ze brachten lucht in een loodzwaar proces.”

Volgens Marjolein ging de band diep tussen Kay en zijn clowns. “In het AMC hoorde hij eerder dan ik dat de clowns er waren, dan stoof hij de gang op. Hij liep het liefst constant achter ze aan. Op moeilijke dagen, als ik hem echt niet kon opfleuren, lukte dat de CliniClowns in een oogwenk.”

Het gaat even niet over ziek zijn

"Kay leerde me dat de wens tot spelen bij een kind tot op het allerlaatst intact blijft."

Kay was dol op grappen en grollen. Als hij maar een greintje energie had, daagde hij verpleegkundigen uit voor een potje voetbal op de gang. De clowns waren altijd welkom. Marjolein: “Steeds weer viel me op hoe goed ze de situatie aftasten en aanvoelen. Ze brengen een glimlach, een blij moment, die sprankeling in de oogjes. Over ziek zijn gaat het even totaal niet.”

Voor Kay kon het niet gek genoeg

Nadat Kay was uitbehandeld zijn CliniClowns Jop en Pula nog enkele keren op huisbezoek geweest. Ook toen nog wilde Kay actie en spektakel in het spel dat ze speelden. “Hoe ziek ook, voor hem kon het niet gek genoeg”, vertelt Marjolein.

Ook Joscha, clown Jop, kan het zich nog goed herinneren. Het spel leek op “dikke, vette slapstick”, vertelt ze. “Kay lag echt in een deuk.” Dit was een eye opener voor haar. “Ik ben daardoor anders gaan spelen, minder voorzichtig geworden. Kay leerde me dat de wens tot spelen bij een kind tot op het allerlaatst intact blijft. Die les voelt als zijn boodschap aan ons.”

In 2016 overleed Kay. Nog steeds komt Marjolein de CliniClowns tegen in het ziekenhuis waar ze werkt en dat geeft haar een fijn gevoel. “Joscha heeft als Jop naast zijn bed gestaan tot op het laatst. Ze deelt zo’n belangrijk stuk van mijn leven.” Ze koestert haar kostbare herinneringen. “Ik denk vooral aan de mooie momenten die Kay met de CliniClowns beleefde. Daar ben ik nog steeds intens dankbaar voor.”

Vond je het een mooi verhaal en wil jij ook bijdragen? Doneer nu!