“Kijk eens, wat een prachtige vis, daar achter dat raam!” Clown Pula wijst naar de mevrouw die CliniClowns Kluun en Pula enthousiast toezwaait vanuit de woonkamer van zorgcentrum De Oldeburgh in Alkmaar. “Nee hoor, ik ben geen vis”, antwoordt deze resoluut. “Kluun, je moet beter kijken. Die mevrouw is een prachtige zeemeermin”, roept Pula. De mevrouw denkt een fractie van een seconde na, dan trekt haar gezicht open in een glimlach. Een zeemeermin, die gedachte bevalt haar wel. Stralend zwaait ze de clowns na die ijverig voorbij peddelen in hun bootje.
Plexiglas
Dat bootje is in feite het bakje van een hoogwerker, met een plexiglas plaat in het midden ter bescherming van de clowns. Mevrouw bevindt zich in de woonkamer op twee hoog. Nu de clowns niet in het huis kunnen spelen, gaan ze per hoogwerker op gepaste afstand toch langs bij de hoger gelegen woonkamers.
De vraag aan CliniClowns om te komen spelen op locaties De Oldenburg en ’t Rekerheem van zorgstichting Alkcare, kwam van de activiteitenbegeleiders, zo vertelt woordvoerder Albert van Duijn. “Er wordt van alles bedacht om onze bewoners op te fleuren in deze crisistijd. We hebben corona buiten de deur weten te houden en doen er alles aan om hun dag invulling te geven, maar evengoed is het voor de bewoners een zware tijd.”
“Het besef hoe nodig we juist nu zijn, kwam opeens heel hard bij me binnen."
Oceaan
Intussen roeien de clowns in hun provisorische bootje voort langs de ramen. Eronder hangt een blauw laken: het is de eindeloze oceaan. “Het gezwenk van het bakje maakt het allemaal een beetje wankel, het zorgt dat het echt voelt alsof we ons staande houden tegen de wind en de golven”, lacht Kluun, oftewel Merlijn de Vries. Er wordt vanachter de ramen naar de clowns gezwaaid, gelachen, gewezen en meegezongen als Kluun op zijn ukelele oude zeemansliedjes zingt: Daar was laatst een meisje loos.
Zorgvisjes
De clowns vissen tot hilariteit van de toeschouwers met hun hengel van alles uit zee: een reusachtige dolfijn, schattige ‘zorgvisjes’ - opgeblazen rubberen handschoentjes – ja, zelfs een krokodil. Albert geniet mee: “Ook al spelen de clowns van een afstandje en zit er een raam tussen, toch is er contact en interactie. De bewoners hebben volop plezier. Dat de clowns even het luikje met de buitenwereld openzetten, is superbelangrijk voor deze mensen die al zo lang binnen zitten. Af en toe was er een traan van ontroering, bewoners met dementie hadden voortdurend een lach op hun gezicht. Je ziet dat ze de ellende even vergeten.”
Merlijn is getroffen door de warmte waarmee ze door ouderen en zorgmedewerkers worden ingehaald. “Het besef hoe nodig we juist nu zijn, kwam daardoor opeens heel hard bij me binnen. In de blikken van de mensen zie je in een split second blijheid, waardering, dankbaarheid. Dit raakt me echt.”