‘Het voelt goed om iets terug te kunnen doen’

Honderd oude fietsen, twee keer zoveel fietssloten, drie scooters, een elektrische fiets, winkelwagens, een rollator en massa’s stuivers. Mijn vrouw en ik hebben met de actie 4100 kilo oud ijzer opgevist in Utrecht. Dat bracht 800 euro op, de rest van het geld kwam binnen in de donatieboxen en via de donatiepagina. De steun die we kregen was hartverwarmend. De magneetvis-community is hecht. Als je ze nodig hebt komen ze, vanuit Groningen, Duitsland, zelfs vanuit Frankrijk. Eerder hielden we al eens een magneetvisactie voor CliniClowns in Hellevoetsluis, daar kwamen meer dan 90 vissers op af. Dat bracht ruim 5400 euro op, een deel van dat bedrag ging naar KWF. 

Dat de opbrengst van deze actie naar CliniClowns moest gaan, stond voor mij als een paal boven water. Ze hebben onbeschrijfelijk veel voor ons gedaan. Kyra, mijn oudste dochter, is nu 20. Ze heeft een auto-immuunziekte waarbij het afweersysteem het eigen lichaam aanvalt, daardoor gaan haar aderen ontsteken. Aderen lopen door alle organen, dus een aanval kan enorme gevolgen hebben. We kwamen erachter toen ze een jaar of elf was. Ze had uitslag over haar hele lichaam en last van vermoeidheid. Ze liep bij een reumatoloog, kreeg onderzoeken. Toen liep ze een hersenvliesontsteking op die ze bijna niet overleefde. 

Dat telefoontje, ‘kom met spoed naar het ziekenhuis want Kyra gaat de nacht niet doorkomen’, was traumatisch. Gelukkig haalde ze het wel, maar het was een intens heftige tijd. Vanwege besmettingsgevaar lag ze in quarantaine, we mochten alleen met speciale pakken haar kamer op. De enige vrolijke momenten waren de clownsbezoeken. Voor het raam van haar kamer trokken ze alles uit de kast om haar aan het lachen te maken. Momenten om te koesteren. Ze kon niks, mocht niks, maar door de clowns kwam er weer even een twinkeling in haar ogen. Ik krijg alweer een brok in de keel als ik daaraan terugdenk. 

Drie jaar later lag Kyra maar liefst zes weken lang in het ziekenhuis, een groot deel van haar darmen was ontstoken, het genas maar niet. Ze mocht niet meer eten en een sonde kon ook niet, dus ze kreeg een infuus met voedingsstoffen in de hoofdslagader. Ze lag heel slecht, maar haar hongergevoel bleef. Als ouder ga je door een hel als je je kindje zo ziet. Je voelt je machteloos, je kan helemaal niks doen, al wil je niets liever dan de pijn overnemen. Ook in die periode hebben we waanzinnig veel steun gehad van de CliniClowns. Ze kwamen bijna elke dag, zij wisten wél een lach op haar gezicht te toveren. Ook tijdens de chemo’s die ze kreeg kwamen de clowns langs. Ze zitten sindsdien echt in ons hart. 

Dat ik met deze acties iets kan terugdoen, voelt enorm goed. Wat de CliniClowns voor mij en mijn gezin betekenden is niet te beschrijven. Want ook voor mijn jongste dochter waren ze waardevol, zij kreeg ook alle aandacht. Dat de clowns er steeds waren, al was het tien minuten, maakte alle verschil van de wereld. Met Kyra gaat het nu gelukkig best goed. Ze studeert voor dierenartsassistent en het gaat goed. De ziekte achtervolgt haar nog wel een beetje, ze is nog vaak moe. Als ze vijf jaar klachtenvrij is, wordt ze als genezen beschouwd. Dat is nog anderhalf jaar duimen geblazen. Hoewel Kyra zich niet alles meer herinnert omdat ze zo ziek was, kijkt ook zij met een warm gevoel terug op de momenten met de clowns.