'Ik blijf maar lachen om die onderbroek'

“Oh nee hoor, niks voor mij, die neuzen.” Zodra CliniClowns Olga en Sien de gang in lopen bij woonzorgcentrum Amaris de Veste, gaan mevrouw Bon en haar rollator in de remmen. “Die gekke mensen hier, het is toch wat. Wieberen jullie”, moppert ze zachtjes voor zich uit. “Wieberen! Daar ben ik supergoed in’, zegt Olga tegen haar. Ze tilt haar rok een beetje op en danst in een sullig hupsje de gang door: tralala. “Da’s toch geen wieberen? Haha, jij kan er niks van”, lacht Sien haar uit, terwijl ze mevrouw Bon een knipoog geeft. Die voelt meteen een band met dezelfde clown die ze zojuist nog ver weg wenste. Ze lacht ongedwongen mee, grijpt zelfs Sien’s hand. “Nee, dat is geen wieberen nee”, gniffelt mevrouw. Ze oogt vrolijk nu en koestert zich in de aandacht.

Olga en Sien zingen een liedje voor haar, maar dan moeten ze door. Ze worden verwacht in de woonkamer door de andere bewoners met dementie. Rechtdoor, wijst mevrouw: “Maar ik ga daar dus écht niet heen hoor. Ik heb de neuzen al gezien.” Toch loopt ze stug met Olga en Sien mee. 

In de knusse huiskamer zoekt ze haar vaste hoekje bij het raam op. “Potverdikkie, dit was niet de bedoeling”, zegt ze nog tegen zichzelf, als ze gaat zitten. Maar de rest van de middag komt er geen wanklank meer uit de hoek, mevrouw Bon zit aan een stuk door te glimmen van plezier bij het spel van de clowns. De lange onderbroek van Olga, die af en toe onder jaar jurk uitpiept, is een enorme bron van vermaak voor mevrouw. Als Olga en Sien een dansje maken met een medebewoner, vertelt ze behulpzaam dat deze man ook heel goed kan zingen. “Het is alleen jammer dat zijn huisarts er niet meer is”, verzucht ze.

Als Sien en Olga tenslotte weer opstappen, loopt mevrouw gezellig mee. “Er is volgende week een optocht hier, jullie moeten meedoen”, raadt ze aan. Dan zwaait ze ‘die leukerds’ vrolijk uit. “Ik blijf maar lachen om die onderbroek. Ze moeten in de optocht mee. Echt.” Lachend en hoofdschuddend loopt ze weg, nog steeds genietend. Mooi, vindt activiteitenbegeleidster Erna. “Je denkt eerst, dat wordt niets, en dan gaat het toch weer helemaal anders. Dat is altijd zo leuk en verrassend. De clowns laten de mensen in hun waarde, en als iemand wat dwars is, gaan ze er ook heel goed mee om.” Ellen Schram (Clown Sien): “Mevrouw Bon heeft vaker de neiging eerst rechtsomkeert te maken, zo mooi dat ze uiteindelijk zo zat te genieten!”

Ontdek hoe jij meer bezoeken als die aan mevrouw Bon mogelijk kan maken!