×

Het motto van Diana is ‘Zie de mens en niet de ziekte’

Welzijnsmedewerkster Diana treft de CliniClowns regelmatig als ze spelen in ‘haar’ verzorgingstehuis voor mensen met dementie. Ook steunden ze haar in het ziekenhuis toen haar beide dochters ernstig ziek waren. “Ze maken mij ook happy.”

“Kijk nou, Ada zingt af en toe mee. Ze is echt helder!” Welzijnsmedewerkster Diana Broersen-Binkhorst stoot haar collega aan in de huiskamer van Woonzorgcentrum Breezicht in IJmuiden. CliniClowns Toef en Sien spelen er elke twee weken voor de bewoners. Ze maken net een vrolijk dansje met Ada in haar rolstoel. Vijf minuten geleden zat de oud-onderwijzeres nog diep in zichzelf verzonken aan tafel, nu swingt ze mee met de muziek. “Het blijft magisch”, lacht Diana. “Deze mevrouw is wat verder in haar dementie, maar toch reageert ze alert.”

De clowns spelen sinds enkele maanden in Breezicht. Ze leven zich goed in, vindt Diana. “Ze weten precies waar elke bewoner behoefte aan heeft en hebben fantastische voelsprieten.”

Diepe band

Diana voelt een diepe band met de CliniClowns, die stamt uit de tijd voor ze in Breezicht kwamen. Dochter Anouk, nu vijftien, heeft een ernstige vorm van reflux. “Haar voeding bleek voortdurend omhoog te komen. Toen we daar op haar tweede jaar achter kwamen, was haar slokdarm al helemaal weggebrand door het maagzuur. Ze was een verborgen spuger: ze slikte het meteen weer in. Ze raakte daardoor alle tandjes kwijt, het eerste jaar was ze zelfs doof.” Tijdens die lange perioden in het ziekenhuis beurden de CliniClowns het meisje keer op keer op. “Voor een moeder is het loodzwaar als je kind vastzit aan allerlei slangen. Soms was ze zo boos en verdrietig. Ik weet nog dat op zo’n moment de clowns langskwamen. Na tien minuten zat er een lachend meisje in bed. De tranen biggelden toen over mijn wangen. Ze maken mij ook happy.”

“Ik vergat ook even alle narigheid. We zaten door hun gekkigheid even in een andere wereld"

Motto

Voor Anouks geluk en zelfvertrouwen zijn de clowns belangrijk geweest, stelt Diana. Inmiddels gaat het gelukkig beter, al gaat deze aandoening niet over. Anouk vindt het fijn om de clowns af en toe terug te zien. En dat komt voor, want helaas heeft haar jongere zusje Amy ook reflux, zij het minder ernstig. Bovendien ontbraken bij haar geboorte de kraakbeenringen in haar luchtpijp. “Na twee weken moest ze daarom al met spoed naar het ziekenhuis, ze kreeg geen lucht. Het duurde twee jaar voordat die ringen aangroeiden, het eerste jaar hing haar leven aan een zijden draadje.”

Ook in die inktzwarte tijd brachten de clowns een lach, warmte en steun. “Ik vergat ook even alle narigheid. We zaten door hun gekkigheid even in een andere wereld. In mijn werk is mijn motto: zie de mens, niet de ziekte. Dat gegeven zie ik ook bij hen terug. Geweldig gewoon. Ik ben daarom ook al lang donateur. Ik gun iedereen CliniClowns.”

Vond je het een mooi verhaal en wil jij ook bijdragen? Doneer nu!