Toen ze vier jaar oud was voelde Laura zich plotseling niet lekker. Haar ouders vertrouwden het niet, de huisarts stuurde haar door, en al snel was het duidelijk: leukemie. Wat volgde was een zwaar traject van chemokuren, twee jaar lang. “Soms lag ik een paar dagen in het ziekenhuis, soms een week, een keer zelfs zes weken achter elkaar.”
Dankzij CliniClowns Peer en Ottje kijkt Laura toch met een positief gevoel terug op die periode. “Kortgeleden begon ik CliniClowns te volgen op Instagram. Ik zag een post van Peer en alles kwam terug. Opeens wilde ik hem zo graag bedanken, vertellen wat de CliniClowns voor mij hebben betekend.”
Grappig en lief
Peer zag ze vaak in het ziekenhuis van Ede. “Hij was grappig en lief tegelijkertijd. Hij had altijd een knuffel bij zich waar hij gekke dingen mee deed. Als Peer er was, werd ik meteen vrolijk.” Ook aan Ottje koestert ze warme herinneringen. “Rond Sinterklaas danste ze in Nijmegen zingend mijn ziekenhuiskamer in. Ik was dol op haar, zo klein met die grappige stem die ik nooit meer vergeet.”
Een tijd lag Laura in quarantaine vanwege infectiegevaar. “Toen hebben clowns nog grapjes gemaakt voor mijn raam. Ik had veel buikpijn. Als de clowns kwamen werd dat rotgevoel meteen minder, omdat ik er even niet aan dacht.”
Ook haar zus Anouk vond veel troost bij de clowns als ze op bezoek was. “We schelen maar een jaar en hadden tot die tijd altijd een kamer gedeeld. Voor haar was het raar dat ik er opeens een paar dagen of weken niet was.”
Een fles voor een lach
Toen ze klaar was met de behandeling mocht Laura via CliniClowns naar een concert van Thomas Berge. “En toen was Peer daar ook. Ik was zo blij om hem terug te zien.” Laura is de clowns nooit vergeten. In groep zeven deed ze een spreekbeurt over CliniClowns, en knoopte daar een inzamelingsactie aan vast. “Ik zette een bak op school, en liet iedereen statiegeldflessen inleveren. ‘Een fles voor een lach’ noemde ik het. Iedereen deed mee, ik zamelde een paar honderd euro in.”
Laura is net klaar met het vwo en gaat straks voeding en gezondheid studeren. “Voor geneeskunde werd ik helaas niet toegelaten. Ik wist, dankzij mijn ervaring in het ziekenhuis, dat ik in ieder geval iets met zorg wilde doen.” Ze lacht: “Ik heb zelfs nog even aan CliniClowns gedacht.”
Oude beer
Rob Terwijn (clown Peer) is verguld dat Laura hem nooit is vergeten. “Dat na zo veel jaar dat goede gevoel nog bovenkomt, is superleuk. En wat fijn dat ze moeite neemt om dat te laten weten.” Hij lacht: “Beer, die knuffel waar Laura het over heeft, heb ik nog steeds. Ik kocht ‘m 25 jaar geleden voor de eerste verjaardag van mijn dochter. Hij is inmiddels aardig versleten maar ik gebruikte hem net nog bij het videobellen met een kindje.”