‘Het was zo bijzonder, alle slangetjes waren even vergeten’

Ze zag eruit als een echte prinses, in haar wit met roze K3-jurk. Djolina was - na drie weken ziek te zijn geweest - helemaal klaar voor haar allereerste K3-concert. Maar nog voor de eerste noot werd ze van het ene op het andere moment wéér ziek. “Ze moest spugen en viel weg”, vertelt moeder Roxanne. In het ziekenhuis in Weert bleek dat ze te weinig zuurstof in haar bloed had. Djolina moest meteen aan de monitor en kreeg extra zuurstof. Omdat het ziekenhuis vol lag, moest de pechvogel vervolgens per ambulance ook nog eens naar het Máxima MC in Veldhoven. Daar werd een longontsteking vastgesteld. 

Roxanne raakte gelukkig niet in paniek. Ze komt vaker met haar dochter in het ziekenhuis vanwege allerlei allergieën, Djolina heeft weinig weerstand. “Vroeger droogde ze meteen uit als ze ziek was, dan moest ze meestal veel langer blijven. Dus vier nachtjes blijven valt mee.”

Voor wat afleiding rijdt Roxanne haar dochter met haar zuurstoftankje in de rolstoel naar de speelkamer. Djolina spot CliniClowns Mimi en Puk meteen. “Ik durf het niet, ik durf het niet, maar ik doe het toch”, zingen de clowns. “Vraag het nou, Puk”, knipoogt Mimi tegen haar clownsmaatje. Die kijkt Djolina verlegen aan: “Eh, ehm, mogen we mee naar je kamer?” Djolina straalt: “Natuurlijk!”

De clowns zijn meteen weg van de kamer. Djolina heeft de muren volgehangen met haar tekeningen. “Wat is dat?”, vraagt Mini nieuwsgierig. Ze wijst op een piepklein deurtje in de muur. Puk valt bijna van haar stoel af als ze hoort dat het een brievenbusje is. Voor een elf! Elke avond stopt Djolina er een briefje in, elke nacht schrijft de elf terug. “Echt? Een brief van een elfje? Wij willen ook”, jubelt Puk. De clowns schrijven allebei een kaart aan Djolina, die mag het elfje dan doorsturen. Voordat Puk en Mimi weer vertrekken, zingen ze samen met haar een aantal liedjes en kletsen ze over van alles en nog wat.

Moeder Roxanne zag hoe intens haar dochter genoot van het spel en de aandacht. “Ik had nog net niet de tranen in mijn ogen staan, het was zo bijzonder. Djolina vergat even die hele vervelende toestand, ze zat de hele tijd zo te glunderen. Het is totaal iets anders, alle slangetjes waren even vergeten. De CliniClowns richten echt alle aandacht op het kind, wat er verder gebeurt telt even niet. Djolina voelt zich dankzij de clowns speciaal.”

Dit verhaal is geschreven in 2021.