‘Wat eigenlijk niemand voor mogelijk hield, wist ik te bereiken’

Toen Marco 15 was, werd bij hem de ziekte van Hodgkin (lymfklierkanker) geconstateerd. Na een succesvol verlopen chemokuur – zo werd verondersteld – probeerde hij zijn leven weer op te pakken. Toch was dit niet zo makkelijk. Dat merkte Marco vooral op het voetbalveld, hoe sportief hij ook was: “Ik werd schoon verklaard, maar ik kon nog altijd niet echt meekomen. Als er echt gewerkt moest worden, haakte ik af. Ik ging altijd met de fiets naar de training. Op een gegeven moment was ik kapot als ik aankwam. Ik moest bloed spugen en kon mijn voetbalsokken niet eens meer zelf aandoen.”

Uiteindelijk bleek dat er meer aan de hand was: Pulmonale Hypertensie, een zeldzame longaandoening. Een vernauwing van de longaderen belemmerde de aanvoer van zuurstof. De oorzaak hiervan en of het misschien door de Hodgkin of de behandelingen kwam, was niet bekend. “Dat was natuurlijk schrikken”, zegt Marco. “Ik werd op de transplantatielijst gezet en nog drie maanden op de hoge urgentielijst. Op een dag kwam dan toch dat verlossende telefoontje: ik kreeg twee nieuwe longen.”

Marco onderging een risicovolle dubbele longtransplantatie. Met succes. Nog geen twaalf dagen later struinde hij al weer voorzichtig, licht joggend door het West-Friese landschap. De lucht was terug, de spirit was terug. Zijn doel was duidelijk: terugkeren op het voetbalveld. En dat lukte. “In 2009 was ik weer één met de bal en het gras”, vertelt Marco trots. “Wat ik, mijn familie en de specialisten nauwelijks durfden te verwachten, wist ik te bereiken. Een fantastisch gevoel.”

Toch kreeg Marco twee maanden later onverwachts nieuws te horen: de Hodgkin was terug. “Dat was echt een klap, je bent ineens weer ziek. Maar ik werd weer bestraald en overwon ook dit obstakel.” Marco kwam zelfs in het Nederlands transplantatie-voetbalteam terecht. Vorig jaar werd hij samen met zijn ploeggenoten nog tweede op het WK voor transplantatieteams. Ze willen het team naar een hoger niveau brengen en graag wedstrijden en internationale toernooien organiseren om aandacht te vragen voor orgaandonatie.

Tijdens zijn periode in het ziekenhuis ontmoette Marco de CliniClowns. “Toen ik ze hoorde op de gang, hoopte ik dat ze zouden doorlopen. Ik was misselijk en voelde me niet happy. En ik was toen 15, dus ik voelde me natuurlijk veel te stoer. De clowns kwamen toch binnen, half struikelend. Ik wilde niet lachen, maar schoot toch in de lach. Het was even fijne afleiding. En prachtig om te zien hoe de clowns contact maakten met andere kinderen op de afdeling.”

Marco wilde iets terugdoen uit dankbaarheid. Op zijn website roept hij mensen op om te doneren aan CliniClowns en vraagt hij aandacht voor Hodgkin, longtransplantaties en Pulmonale Hypertensie. Maar bovenal hoopt hij anderen te inspireren met zijn verhaal. “Het leven komt zoals het komt”, schrijft Marco op zijn website. “De keuze is feitelijk simpel te formuleren: vecht of geef je gewonnen. En blijf ademen, wat er ook gebeurt.” 

Wil jij ook in actie komen voor CliniClowns? Laat je inspireren of bedenk een eigen actie!